Ik ben zo blij dat ik jullie kan vertellen dat ik het eerste item op mijn bucket lijst al kan aanvinken. En ik zit er zelf voor niets tussen! Dankzij Mystery Travel, ging ik naar het Zweeds Koninklijk Ballet in de Koninklijke Opera van Stockholm.
Ik heb geluk gehad want wanneer Mystery Travel begon met het plannen van mijn verrassingsreis naar Stockholm in Zweden, had ik mijn #Anydaysgood lijst nog niet bekendgemaakt. Ze boekten die ervaring voor mij enkel gebaseerd op de vragenlijst die ik voor hen invulde en die zij gebruikten tijdens het plannen van mijn reis. Je kan je mijn enthousiasme dus wel voorstellen wanneer ik het ontdekte.
Waarom stond naar het ballet gaan in het buitenland op mijn #Anydaysgood lijst?
Ik ben altijd al fan geweest van theater in het algemeen. Ik hou ervan om naar musicals te gaan, toneelstukken bij te wonen en van dansoptredens te genieten. Ik ging ook ooit eens naar een opera maar genoot daar niet half zoveel van als van het ballet. Mams en ik hebben samen al heel wat klassieke stukken gezien, zoals bijvoorbeeld De Notenkraker en Het Zwanenmeer, maar ook enkele werken van Maurice Béjart.
In de beste gevallen brengt ballet je naar een ander universum, waardoor je de echte wereld rondom je gewoon even vergeet. Dat te kunnen meemaken op reis in het buitenland, leek me dan ok geweldig.
Het Zweeds Koninklijk Ballet in Stockholms Opera House
Dankzij Mystery Travel had ik tickets voor een avondje ballet in Stockholm’s Koninklijke Opera, de nationale Zweedse locatie voor ballet en opera sinds 1773. Gelegen in de buurt Norrmalm, pal in het centrum van Stockholm, was de Opera gemakkelijk te vinden en zoals gewoonlijk was ik wat te vroeg.
Mystery Travel had mij aangeraden om mooi gekleed te gaan maar ik merkte op dat, net als in België, de tijden van zich opkleden om naar het ballet te gaan voorbij zijn. Iedereen zag er over het algemeen wel deftig uit, maar er was zeker geen gebrek aan jeansbroeken of sneakers (en dat net nu ik de mijne voor een keer niet aanhad).
Ik had een plaatsje vooraan op het hoogste balkon. Niet de beste plek voor mensen met lange benen, maar ik zat er goed en had er een goed overzicht van het podium. Ik trok enkele foto’s maar het was er redelijk donker, zelfs voor de show begon, dus de kwaliteit is niet super.
Nu heb ik wel wat spijt dat ik tijdens de pauze niet naar de parterre ben gegaan om wat foto’s te nemen. Ik was wat bezorgd dat ze mij niet door zouden laten omdat ik geen ticket had voor die plaatsen – ik ben zo’n mietje!
Maar laten we het overde voorstelling hebben.
Het programma voor die avond bestond uit twee stukken van twee verschillende choreografen, Sharon Eyal en Olivier Dubois. Op de website van the de Koninklijke Opera staan ze beschreven als “twee van Europa’s meest gewilde choreografen” en de stukken die ik zag hadden ze exclusief voor het Zweedse Koninklijk Ballet gemaakt.
Spoiler: Een van de twee vond ik echt niet goed, het andere vond ik absoluut geweldig.
Vreemd genoeg ontdekte ik pas welk stuk ik goed vond terwijl ik deze post schreef. Want op zowel het ticket als op het programma stond “Sharon Eyal & Olivier Dubois” en omdat het ene stuk voor de pauze en het andere erna gebracht werd, zou je denken dat het eerste stuk van Eyal was en het tweede van Dubois, toch? Ja, dat was dus niet het geval.
“De l’origine” – Olivier Dubois
© Hans Nilsson
Het eerste stuk dat ik zag was “De l’origine” van Olivier Dubois. Nu, ik ken niet veel van ballet dus ik bespreek dit stuk louter vanuit mijn eigen invalshoek… Ik vond het niet mooi. Echt niet.
Het was donker, deprimerend en er kwam – in mijn ogen – geen dansen aan te pas. Wat we wel zagen waren twee dansers in een catsuit met luipaardprint die over het podium – dat bedekt was met zwarte opgevulde poppen in menselijke vorm – kropen.
Soms kwamen ze eens samen waarbij hun lichamen verstrengelden, maar over het algemeen kropen ze gewoon over het podium en tussen de poppen, eerst voorzichtig, om ze daarna rond te gooien.
Doorheen het hele stuk speelde een soort verontrustend bonkend geluid.
© Hans Nilsson
Wanneer het stuk ten einde was, maakten die geluiden plaats voor een beleefd applaus. Het was duidelijk dat ik niet de enige was die zich afvroeg wat ik nu juist gezien had. Omdat ik er zeker van was dat ik de ongetwijfeld “hedendaagse” betekenis van het stuk gemist had, zocht ik naar recensies online.
Degene die ik kon vinden waren in het Zweeds, maar dankzij Google Translate ontdekte ik dat “De l’origine” gaat over hoe mensen geboren worden uit en klimmen over en door de lichamen van de geschiedenis.
Zoals ik al zei, een beetje donker en deprimerend. Ik zou daar wel mee kunnen leven als ze nu eens echt gedanst zouden hebben, maar de techniek waarover deze getrainde dansers ongetwijfeld beschikken, werd niet echt gebruikt in dit stuk. Zonde.
“Half life” – Sharon Eyal
© Hans Nilsson
Je kan je vast voorstellen dat ik wat ongerust was over het tweede stuk. Zou het in dezelfde stijl zijn? Gelukkig was dat niet het geval. “Half life” van Sharon Eyal was een openbaring die iedereen vreemd genoeg wakker maakte door middel van zich steeds herhalende bewegingen.
Op het podium stonden twee dansers die dezelfde passen herhaalden op muziek met een stevige bas. De dansers ontsnapten heel soms uit hun routine om los te gaan op de muziek.
Niet veel later kwam de groep op het podium. Ze deden er een eeuwigheid over om in het midden van het podium te geraken, met hele kleine stapjes, altijd op dezelfde manier, altijd op het ritme.
Je zou denken dat het vervelend was maar het was juist zenuwslopend op een goede manier. Ik zat continu in spanning te het wachten tot de dansers nog eens los zouden barsten en de formatie zijn samenhang zou verliezen.
Oh, en de dansers stonden bijna 40 minuten lang op de toppen van hun tenen. Echt te gek!
© Hans Nilsson
Wanneer het stuk ten einde was, barstte het publiek uit in luid gejuich en een staande ovatie. De dansers kwamen zeker vijf keer terug om ons te groeten. Wat een verschil met het stuk van Dubois! Je kon de energie voelen bruisen in de Opera van Stockholm. Het was het perfecte einde van de avond.
Waar te verblijven in Stockholm
Ik verbleef in het Mälardrottningen Yacht Hotel, een boothotel aangemeerd aan Riddelholmen Island, juist naast Gamla Stan. Het hotel biedt een ontbijtbuffet en heeft daarnaast ook een bar en restaurant. De Wi-Fi in mijn cabine was geweldig – tot mijn verrassing en het personeel was vriendelijk.
Ik verbleef in een cabine voor twee personen met een stapelbed, klein maar gezellig en alles wat ik nodig had voor twee nachten in de stad.
Wil jij ook op een yacht verblijven? Controleer de beschikbaarheid, prijzen en recensies op Booking.com en TripAdvisor.
Pin voor later
