Ik had nog nooit van Grado gehoord toen ik een mailtje kreeg met de vraag of ik de plek wou komen verkennen. Een snelle Googlespeurtocht leerde me dat de Comune di Grado een eilanddorpje is op zo'n uur en half rijden van Venetië, in de Italiaanse regio Friuli. “Dorpje” en “Italië” waren genoeg om me te overtuigen en weg was ik.
“We hebben tijd”
Ik landde de avond dat Italië tegen België zou spelen in het Europees Kampioenschap voetbal – en zou winnen – maar Grado bleek niet zo voetbalgek als ik verwacht had. Op het terras van Zero Miglia, de visserscoöperatieve van Grado, genoten mensen in alle rust van hun maaltijd met zich op de Porto Mandracchio.
“We hebben tijd”, verzekerde mijn Italiaanse tafelpartner me. Het was een zin die ik nog vaak zou horen de volgende drie dagen.
De stranden van Grado
Wie wil ontspannen, is in Grado op de juiste plek. De gehele zuidelijke rand van het eiland is bedekt met zandstranden die, inderdaad, volledig naar het zuiden gericht zijn en dus een hele dag van de zon kunnen genieten.
In het uiterste westen en het uiterste oosten van Grado liggen twee stranden die vrij toegankelijk zijn (maar waar je nog steeds parasols en dergelijke kan huren), terwijl je voor het hoofdstrand, het “Spiaggia Principale”, een toegangskaartje moet kopen.
Het Spiaggia Principale is onderverdeeld in verschillende secties gebaseerd op de gasten die er komen. Een sectie is “normaal”, met strandstoelen en parasols, terwijl een andere sectie zich richt op families met kleine kinderen, een derde op mensen met honden en een vierde op watersportliefhebbers.
Er zijn speeltuintjes voor kinderen, zowel op het strand als in de schaduw van de bomen, alsook een binnenspeelhoek waar moeders of vaders met hun kleintje(s) even kunnen komen afkoelen.
Het Spiaggia Principale geeft ook toegang tot het waterpark, tennisvelden en een spa. Het waterpark kan tot 1.000 mensen verwelkomen en is zo ontworpen dat zowel kinderen als volwassenen er een fijne tijd kunnen beleven. Er zijn ondiepe zwembaddelen en glijbanen, maar ook onderwaterhydromassagestoelen en whirlpools.
De spa richt zicht volledig op de drie aanwezige natuurlijke elementen: zon, zee en zand. Je kan er zonnen, van thalassotherapie genieten of zandtherapie uitproberen. Er is ook een schoonheidscentrum, een wellness- en massagecentrum en een revalidatiezone.
Fietsen in en rond Grado
Voor mijw as het niet warm genoeg om op het strand te liggen bakken, dus besloot ik wat actiever te zijn en een fietstocht te maken. Er zijn verschillende fietspaden in Grado die je het het eiland laten verkennen, maar ook meenemen naar het buurdorpje Aquileia, het natuurreservaat Valle Cavanata en zelfs helemaal naar Montefalcone.
Ik raad aan het zuidelijke pad te volgen. Dat loopt grotendeels langs het strand, terwijl het noordelijke je langs een drukke baan voert. Als je het zuidelijke pad neemt, kom je op een bepaald moment voorbij het waterpark.
Daarna lijkt het alsof de weg eindigt – en dat is ook zo – maar er is een klein paadje waar duidelijk nog mensen hebben gefietst en gewandeld en dat letterlijk langs het strand loopt en je rechtstreeks naar Spiaggia Pineta voert. Zo snijdt je een stukje af en het is ook gewoon een fijn stukje om langs te rijden.
Kijk voor je dat baantje neemt wel even naar het strand. Als er veel wind is, kan je hier wel eens kitesurfers spotten. Ik zag er enkele, alsook eentje bij Spiaggia Pineta.
Grado's historische centrum
Grado mag nu dan wel een kalm kustdorpje zijn, het “Zonnige Eiland” was een belangrijke haven in Romeinse tijden en heeft nog steeds ene mooi bewaard historisch centrum. Ik volgde een tour (te regelen met het toerismebureau) om meer te leren over de geschiedenis van Grado, maar het is net zo aangenaam om gewoon door de kleine straatjes te dwalen.
Neem wel zeker even een kijkje in de Santa Maria delle Graziekerk en de Santa Eufemiakerk. De eerste is de oudste, maar de tweede heeft een prachtige mozaïekenvloer.
Wandel rond
De Comune di Grado is erg “wandelbaar” en dus verkende ik het dorpje vooral te voet. Mijn favoriete plek was het wandelpad dat van de fontein oostelijk van het gemeentehuis (je zal wel zien, het is duidelijk als je er bent) naar het meest westelijke puntje van Grado, aan het Spiaggia Costa Azua, loopt. Vooral het deel achter het gemeentehuis is leuk, want daar slaan de golven tegen de rotsen onder het pad en kan je op een stenen bankje over het water uitkijken – met een ijsje in de hand, uiteraard.
Eet
Ben je ooit al iemand tegen gekomen die niet graag Italiaans eet? Ik niet. Tal van kleine restaurantjes en gelatobars serveren borden en hoorntjes vol lekkers, maar er is weel een ding dat je moet weten.
Tot na de Tweede Wereldoorlog maakte Grado deel uit van Oostenrijk en de lokale horeca heeft haar menu's aangepast aan de vele Oostenrijkers die Grado bezoeken.
Dat betekent echter niet dat het eten er niet lekker is. Negeer de Pizza Würst en de gerechten met “Kartoffel en dan zijn er nog genoeg echte Italiaanse gerechten om uit te kiezen.
Dit zijn enkele van de plekken waar ik ging eten:
Zero Miglia
Zoals gezegd, is Zero Miglia het restaurant van de viscoöperatieve van Grado. Hier gaat de vis letterlijk van de boot naar de keuken. Als voorgerecht had ik asjovis, als hoofdmaaltijd de lokale boreto.
Boreto bestaat uit verschillende soorten vis die op een erg natuurlijke wijze bereid is, zonder al te veel toevoegingen, en vaak geserveerd wordt met polenta. Het gerecht ontstond doordat (de vrouwen van de) vissers de vis die ze niet konden verkopen in een gerecht klaarmaakten voor hun gezin.
Zero Miglia, Riva E. Dandolo 22
Losteria
Losteria ligt op Grado's hoofdstraat en heeft een mooi terras. De vrouw die de zaak openhoudt is een pareltje en meer dan bereid je te helpen een keuze te maken die je zeker zal smaken. Ik nam een salade van calamari, gevolgd door lasagne en asperge-ijs. Ja, asperge-ijs. Blijkbaar zijn asperges typisch voor de regio en verwerkt tot ijs hebben ze een erg zachte, romige smaak. Heerlijk met wat aardbeiensaus erbij.
Losteria, Piazza Duca D'Aosta 16
>
‘La Ciacolada
Om eerlijk te zijn, zou ik nooit een tafeltje gekozen hebben bij ‘La Ciacolada als ik er gewoonw as voorbij gewandeld. De obers staan soms namelijk op straat en spreken mensen aan – iets waar ik niet tegen kan. Maar een local had me verteld dat de pizzas er geweldig zijn en dus besloot ik de plek een kans te geven.
Ik koos een klassieke pizza margherita en ja, die was lekker. Was hij zoveel lekkerder dan de pizzas die ik al at in door Italianen gerunde restaurants in België? Niet echt, maar hij was dus wel lekker en het feit dat ik hem kon verorberen op een terras in een autovrije straat, was een leuke extra.
‘La Ciacolada, Via Caprin 35
Waar verblijven in Grado?
Toen ik grado bezocht, verbleef ik in een appartement aan de rand van het centrum. Voor een ruime keuze aan appartementen, kijk je best op airbnb. Teken in via mijn link om een korting te krijgen op je eerste verblijf.
Verblijf je liever in een hotel? Kijk hier voor een ruime keuze aan hotels voor alle smaken en budgetten.
Hoe in Grado geraken?
Ik vloog vanuit Brussel met Ryanair naar Treviso en werd daar met de wagen opgepikt. Je kan ook naar Trieste vliegen en van daar een rechtstreekse bus nemen naar Grado, of naar Venetië vliegen en verder gaan met de trein.
Het dichtstbijzijnde treinstation ligt in Cervignano en van daar is het nog een half uurtje met een rechtstreekse bus tot in Grado.
Pin voor later
Koop je gids over de regio
Ik was een gast van de Comune di Grado en hun #followgrado-project. De keuze van mijn tijd in het dorpje te genieten en mijn dieet om zeep te helpen was geheel de mijne.