“Laat het alsjeblieft niet regenen”, dacht ik toen ik vorige zondag wakker werd. Het had al de hele week gegoten en zondag zou ik deelnemen aan de RAVeL des BBQ in de provincie Namen. “RAVeL” staat voor Réseau Autonome de Voies Lentes, een netwerk van “trage wegen” voor fietsers, wandelaars, skaters en paardrijders. Het bestaat uit kleine paadjes, maar ook jachtpaden en vroegere spoorwegen.
RAVeL des BBQ
Bijna elke zondag van de zomer (meer info over de data onderaan deze post) organiseert de provincie Namen een fietsroute langs deze trage paden die deelnemers van restaurant tot restaurant voert voor een aperitiefje, een maaltijd en een dessert, langs prachtige landschappen, bezienswaardigheden en allerlei soorten animatie.
Vorige zondag liep de tweede route langs de Maas, van het dorpje Hastière tot Agimont, met verschillende vertrekpunten waaruit je kon kiezen.
Ik ruilde mijn wagen op de parking voor het kasteel van Freyr in voor een elektrische fiets. Je kan ook deelnemen met je eigen fiets, maar de mijne paste niet in mijn autootje en dus werd het een elektrische. Daar klaagde ik niet om! Het idee een beetje hulp te ontvangen tijdens de 27 kilometer die ik zou fietsen, beviel me wel.
Ik had nog maar een keer met zo'n elektrische fiets gereden. Dat was een jaar geleden, toen ik Karlsruhe bezocht. Toen was die fiets enorm zwaar en kon je hem eigenlijk niet gebruiken zonder dat de motor op stond. Niet zo met de fietsen je die op de RAVeL des BBQ kan huren. Ik kon gemakkelijk zo met de mijne rijden en hij schoot ook niet onder me uit wanneer ik een helling afdaalde.
Maar verder naar de activiteiten van de dag!
Le Vieux Waulsort
Mijn eerste stop lag op slechts een kwartier rijden van het kasteel van Freyr. Ik zou namelijk aperitieven bij Le Vieux Waulsort, een mooi oud huis waar nu een restaurant in onder is gebracht. Omdat het nog geen middag was, vroeg ik eigenaar Fabrizio of ik een koffie kon krijgen en niet lang daarna zat ik op het terras caffeïne op te slurpen, met zicht op de Maas.
De zon kwam even piepen en ik glimlachte. Een goed begin van de dag.
Le Bord'Eaux
Van Le Vieux Waulsort trok ik naar mijn volgende bestemming, Le Bord'Eaux. Volgens Google Maps (ja, ik ben verslaafd aan die app) slechts een half uurtje rijden, maar ik deed er langer over. Waarom? Het landschap. Om de zoveel meter moest ik gewoon stoppen voor een foto of om even rustig rond te kijken. Fietsen langs de Maas is immers fietsen langs hoge kliffen, veel groen, peperkoeken huisjes (of zo zien er er toch uit) en allerlei soorten boten.
Ik wisselde “Bonjours” uit met tegenliggers en elke keer weer gaf dat me een goed gevoel. Het is zo iets kleins, dag zeggen tegen een vreemde, maar het kan zo'n effect hebben. Ik word er echt vrolijk van en vind het heerlijk wanneer ik zie dat mijn “hallo” een glimlach op iemands gezicht tekent. Natuurlijk is het gemakkelijker mensen te begroeten in een klein dorp dan in een grote stad, maar ik zou het toch fijn vinden als de mensen elkaar weer wat meer zouden begroeten.
Toen die gedachten men hoofd weer uit was, stond ik plots voor Le Bord'Eau, een brasserie die eveneens langs de Maas ligt en een een terras heeft met uitzicht op het water en de tuin van de zaak.
De kaart hoefde ik niet te bekijken, want deze RAVeL ging gepaard met een vaste menu en dus genoot ik al gauw van bio-kip met aardappel, tomaat, sla en een gulle schep saus. Sommige zondagen van de RAVeL des BBQ werken zo, op andere kan je op voorhand een aantal gerechten selecteren en deze reserveren bij de restaurants waar je tijdens je tocht langs wil gaan.
Rue de France 225
5544 Agimont
La Meunerie
Tijd voor de laatste food stop: het dessert! Ik volgde dezelfde route in de andere richting tot ik het centrum van Hastière bereikte. Daar vond ik La Meunerie, een klassevol restaurant dat me een prachtig bord met aardbeienijs en wat extraatjes aanbood. Ik nam eerst plaats op het terras, maar dan gebeurde wat zo vaak gebeurt in België: het begon te regenen.
Ik vluchtte naar binnen en genoot nog even van een kopje thee. De zon leek het werk te hebben neergelegd, maar na een tijdje werd het toch wat droger. Ik besloot het erop te wagen en mijn terugtocht verder te zetten. Helaas, La Meunerie was nog niet uit het zicht verdwenen of de emmers water vielen alweer uit de lucht. Ik besloot dan ook verder te fietsen langs de weg waarlangs ik ‘s ochtends ook vertrokken was, en niet de kleine omweg te nemen die op de route stond uitgestippeld.
Villa 1900
Gelukkig hoefde ik niet helemaal terug naar het kasteel van Freyr te fietsen. Ik moest mijn fiets namelijk afleveren aan Villa 1900, een volledig gerenoveerde villa uit – inderdaad – het jaar 1900.
De eigenaars richtten hem volledig in met oude meubels en accessoires en nu doet het gebouw dienst als multifunctionele ruimte, met een brasserie, een kamer voor de organisatie van culturele evenementen, een bibliotheek met geschriften over of uit de regio en een kleine tentoonstellingsruimte die twee keer per jaar veranderd wordt.
Toen ik bij Villa 1900 aankwam, was ik doorweekt. Of beter: mijn onderlichaam was doorweekt, want gelukkig had ik die ochtend mijn K-Way meegenomen. Toch besloot ik nog even te blijven toen de vrouw des huizes mij en nog wat bezoekers een rondleiding voorstelde. Ik voelde meteen hoe gepassioneerd ze was door de plek en al gauw bleek ze een onuitputbaar vat van verhalen over Waulsort.
Ze vertelde ons over belangrijke inwoners van het dorp, hotels uit vervlogen tijden, het “Gouden Tijdperk” van Waulsort, een schrijver van wie ze al het originele werk hadden weten te bemachtigen, hoe er iedere zomer tal van kinderen naar Waulsort afzakten om daar hun vakantie door te brengen…
En bij elk verhaal blonken haar ogen en gingen haar kaken gloeien. Ik ben een fan van lokale geschiedenis en zo'n kleine verhalen, maar zelfs als ze het over wiskunde had gehad, had ik waarschijnlijk nog aan haar lippen gehangen. Zo enthousiast kon ze vertellen. Ik heb het al gezegd: mensen met een passie zijn fantastisch.
Het kasteel van Freyr
Bij Villa 1900 stond een overdekte fietstaxi die me terugbracht naar het kasteel. Het was zonde geweest dat niet even te bezoeken en dus stapte ik binnen.
Het kasteel van Freyr is erg goed onderhouden en binnen zie je er kamers zoals die er vroeger uitzagen, met luxueuze meubels en tal van schilderijen. Het is uiteraard geen Versailles, maar het is wel in betere staat en je moet er geen horden toeristen trotseren.
Ik trok ook de tuin in, maar omdat het nog wat miezerde en ik het koud begon te krijgen door mijn natte kledij, bleef ik er niet lang. Het was tijd om op te drogen en dus trok ik naar de wagen, waar ik de Belgische zomer toch even vervloekte toen ik de verwarming open draaide.
Meer informatie over de RAVeL des BBQ
Alle informatie (data, routes, hoe inschrijven, fietsverhuur…) staat op de website van de RAVeL des BBQ, ook in het Nederlands.
Voor mij was het een leuke ervaring omdat het me toeliet twee passies te combineren: België verkennen en eten :D Ik zal niet gauw gaan fietsen om te fietsen, maar vind het veel leuker als ik een bepaalde route kan volgen met bezienswaardigheden en food stops. De combinatie fietsen + eten dwong me ook af en toe te pauzeren, iets waar ik anders niet zo goed in ben wanneer ik er alleen op uit trek.
Aan het vertrekpunt kreeg ik, naast mijn gereserveerde fiets, ook een kaartje mee met de route en de adressen van alle deelnemende restaurants van die dag. De route werd op de baan zelf ook duidelijk aangegeven met pijltjes.
In alle restaurants werd ik hartelijk ontvangen en Le Bord'Eaux had zelfs de beste tafeltjes gereserveerd voor deelnemers aan het parcours.
Als je graag fietst, eet en kleine dorpjes verkent, kan ik de RAVeL des BBQ zeker aanraden.
Pin voor later
OOK LEUK:
Weekendje weg in Limburg: langs fietsknooppunten en alpacas
Hyacinten spotten in het Hallerbos
Ik werd door de provincie Namen uitgenodigd om deel te nemen aan de RAVeL van Hastière zodat ik er voor jullie over zou kunnen schrijven. De keuze van de dag te genieten was geheel de mijne.