De meeste mensen kennen Letland dankzij de hoofdstad Riga. Het land heeft echter meer te bieden, zoals de adembenemende kustlijn waar kleine dorpjes verspreid liggen tussen groene dennenbossen en zandduinen, die door wandelpaden worden verbonden. Ik heb een week lang vanuit Riga langs de westkust gereisd, waarbij ik Vidzeme, Zemgale en Kurzeme doorkruist heb.
Hieronder vind je de route die ik in Letland heb afgelegd. Het is precies wat ik deed, inclusief een paar tips met extra dingen die je kan doen waar ik zelf te weinig tijd voor had. Als je van stranden, prachtige architectuur, natuur en rust houdt, is dit de reis voor jou.
Contents
- Rondreis Letland langs de westkust
- Dag 1: Jurmala en Kemeri National Park
- Dag 2: Engures Ezers Natuurpark, Kaltene en Roja
- Dag 3: van Roja tot Ventspils
- Dag 4: Uzava, Jurkalne, Alsunga en Liepaja
- Dag 5: Liepaja
- Dag 6 en 7: Riga
- Vergeet je reisverzekering niet!
Rondreis Letland langs de westkust
Dag 1: Jurmala en Kemeri National Park
Jurmala is een van de belangrijkste badplaatsen van Letland omdat ze erg dicht bij Riga ligt. De kuststad is vooral erg populair bij rijke Russen. Maar zelfs als je niet de hele dag op het strand wilt uitrusten, zijn er genoeg andere dingen te doen in Jurmala.
!Belangrijk: je moet betalen om Jurmala te bezoeken
Je moet €2/dag betalen als je Jurmala wil bezoeken. Je kunt een kaartje kopen aan een van de machines die je overal in de stad kan vinden. Ik heb het mijne aan de machine op de parkeerplaats van het toeristenbureau gekocht. Je kan met een kaart of contant betalen.
Leer er hier meer over.
Hoewel je entree moet betalen, kan je in Jurmala gratis parkeren.
Jomas Street en Juras Street
Jomas Street of “Straat van de parallelle lijnen in het duinzand” is de hoofdstraat van Jurmala. Het is ongeveer 1,1 km lang, autovrij, en kent vele restaurants, winkels en hotels, evenals kleine houten hutjes die ‘s avonds omvormen tot marktkraampjes. Aan het eind van Jomas Street bevindt zich ook het toeristeninformatiecentrum.
In de zomer wordt Jomas Street het decor van het Jomas Street Festival met optredens, beurzen en andere soorten evenementen. Het ligt parallel met Juras Street, een leuke straat om tussen prachtige huizen te lopen. Maar liefst 23 van de gebouwen hier zijn rijksmonumenten.
Aan het einde van Juras Street ligt Jurmala Concert Hall, een prachtig gebouw met een klein pleintje ervoor. Vanaf hier kan je ook naar het strand toe.
Jurmala's treinstations
Ik heb het andersom gedaan. Ik heb Jomas Street afgelopen tot ik het treinstation Majori bereikte. Jurmala kent verschillende treinstations die allemaal anders en architecturaal gezien interessant zijn.
Het leuke van het Majori-station en het Dubulti-station, dat ik erna bezocht heb, is dat ze vlak aan de kust liggen en je vanop de platforms een mooi hebt over de zee.
Er is hier geen officiële weg langs de kust, maar er is een klein padje dat mensen duidelijk “vrijliepen” dat tussen de sporen en het water loopt. Je kunt het bewandelen zonder geraakt te worden door een trein, maar omdat ik eerst niet wist hoe ver het pad liep, volgde ik de weg van de Majori naar het Dubulti-station.
Ik weet niet of het altijd zo is, maar tijdens mijn bezoek vond er een gratis fototentoonstelling plaats in het Dubulti-station.
Het strand van Jurmala
Ik stak de straat over en moest maar een paar minuten langs een prachtige kerk en – opnieuw – een paar mooie huizen lopen om het strand te bereiken.
De zon was ondergegaan en de wind was net sterk genoeg om die typische zoute zeegeur over te blazen. Het was heerlijk en dus besloot ik terug naar het centrum te wandelen langs de kustlijn.
Als je liever in de schaduw wandelt, is er een stukje bos dat naast het strand ligt met een pad dat parallel met het strand loopt. Naarmate je dichter bij het centrum van Jurmala komt, zal je een paar strandbars te voorschijn zien komen.
Het was er niet druk toen ik er was (midden mei) maar ik heb gehoord dat dit een echte hotspot is in de zomer en de vele vuilnisbakken en banken langs het strand (ja, banken op het strand, zo cool!)kunnen dat bevestigen.
Lunch bij grillbar Lighthouse
‘s Middags ging ik lunchen in de Lighthouse grillbar op Jomas Street, waar traditionele en seizoensgebonden Letse gerechten worden geserveerd, evenals zeevruchten en hun huisbereide vis en vlees. Omdat ik later op de dag nog ergens wat zoets wou gaan eten, koos ik voor een Caesar-salade met kip.
Het klinkt misschien simpel, maar het is niet eenvoudig om kip te grillen. Het is een ware kunst ervoor te zorgen dat de kip een beetje krokant is aan de buitenkant, maar lekker zacht vanbinnen. De kip die ik kreeg was heerlijk gegrild. Ik kreeg ook een lekkere cappuccino bij Lighthouse.
Kemeri Nationaal Park
Na lunch nam ik de auto om een wandeling te maken in het Kemeri Nationaal Park. Het is een vrij groot park met meerdere paden in verschillende gebieden en het ligt net buiten Jurmala.
De wandeling die ik uiteindelijk heb gedaan is die naar de “Kemeri Bog Board Walk Tower”. Dat is hoe de uitkijktoren die je tijdens de wandeling moet beklimmen, wordt genoemd op Google Maps en de gemakkelijkste manier om daar naartoe te rijden is om dat als je bestemming in te voeren, of ‘Kemeri Swamps'.
Ik had dit parcours van tevoren opgezocht en enkele GPS-coördinaten gevonden voor de parkeerplaats, maar ze leidden me eigenlijk naar een andere parkeerplaats in het park, waar je een aantal bospaden kunt lopen.
Je moet €2 contant betalen als je de juiste Kemeri Swamps parkeerplaats oprijdt. Er is daar een dame die je verwelkomt en afgezien van je betaalbewijs, geeft ze je ook een kaart van het parcours met wat info over wat je zult tegenkomen, in het Engels.
Ze laat je zien welke weg je moet volgen, maar je kunt echt niet fout gaan, want er is maar één enkel pad vanaf de parkeerplaats. Waar dat pad begint, heb je ook de kans om naar het toilet te gaan in een van de toilet-boven-gat-in-de-grond-hutten. Ik heb dat gedaan en het was beter dan op een van die plastic verplaatsbare toiletten te moeten gaan.
Er is nog een set van deze toiletten voordat het eigenlijke looptraject begint.
Hoe dan ook, je volgt het pad en komt langs een kleine picknickplaats. Een beetje verder splitst het pad. Omdat het pad aangelegd is in de vorm van een lus, kun je kiezen welke kant je op gaat, maar je ziet dat er een bord naar links wijst, dus ging ik die kant op. Vanaf daar moet je echt gewoon het pad volgen.
De enige andere keuze die je moet maken is wanneer de promenade nadert aan het einde van de wandeling. Oftewel ga je meteen de lus volledig te sluiten en ga je terug zoals je gekomen bent, of je gaat naar rechts om een stukje van de lus af te snijden en kom je op een andere manier terug naar het pad naar de parkeerplaats.
Naar links gaan is een beetje korter maar niet veel. Het is de route die ik volgde, want ik wilde zien hoe het anders zou zijn. Dit is hoe de hele wandeling eruit ziet op Google Maps:
Goed om te weten
Om er te geraken, rijd je langs de A10 in de richting van Ventspils. Vervolgens moet je ergens naar links. Als je dat doet, kom je al snel op een soort grindweg. Blijf gewoon volgen.
Je loopt langs de Kemeri-begraafplaats die ik super interessant vond om te zien omdat het letterlijk in het midden van het bos ligt. Er werden geen bomen gekapt om een begraafplaats te maken – of zo zag het er tenminste uit. De graven liggen volgens het terrein en zijn geplaatst tussen de bomen.
Als je deze wandeling wilt doen maar afhankelijk bent van de trein, is dat mogelijk, maar je moet wel een flinke wandeling maken voordat je het eigenlijke parcours bereikt. Je moet de trein nemen naar het treinstation van Kemeri – “Ķemeru dzelzceļa stacija” op Google Maps – en dan 3,2 km lopen naar het begin van het parcours.
Om daar te geraken, ga je, als je met je rug naar het treinstation staat, rechts en wandel je een beetje verder totdat je de kruising bereikt met de weg die over de sporen gaat. Ga over de sporen en blijf rechtdoor gaan tot de weg splitst en en ga dan een beetje meer naar rechts.
Blijf doorgaan tot je de A10 bereikt, steek dat over en blijf dezelfde richting volgen. Je bent nu op de weg die langs de begraafplaats en naar het begin van het pad loopt.
Mislukt: de uitkijktoren van Slokar
Toen ik onderzoek deed naar Kemeri Park, kwam ik een ander pad tegen, het Sloka-pad. Dit is een pad van iets meer dan een kilometer bij het Sloka-meer, dat ook langs een uitkijktoren loopt.
Na mijn eerste wandeling had ik niet echt zin in een tweede, maar ik zag op Google Maps dat je naar de uitkijktoren kon rijden – of zo leek het toch.
Meestal onderzoek ik deze dingen grondig, maar omdat dit op de terugweg naar Jurmala slechts een kleine omweg leek, besloot ik het maar eens te proberen. Slecht idee.
Om eerlijk te zijn, ik weet niet meer precies welk punt van interesse ik op Google Maps had ingegeven, maar het was op het puntje van een van die twee doodlopende wegen die je ten noorden van het meer ziet, genaamd Akacis. Hoe dan ook, het is niet nodig om het op te zoeken, want er is niets te zien.
Misschien had ik een glimp opgevangen van de uitkijktoren als ik had doorgereden maar dat zou betekenen dat ik bijna 3 km aan zand- en grindweg moest afleggen en het zweet stond me zo al in mijn schoenen. De staat van de weg zag er niet zo slecht uit, maar je weet in deze gevallen nooit hoe de volgende paar meters eruit gaan zien, en dan de volgende enzovoort.
Dus toen ik op het punt kwam waar Google Maps me naartoe geleid had en dat alles wat ik kon zien een klein plekje was om van daaruit naar het meer te kijken (en geen uitkijktoren), besloot ik om terug te gaan. Uiteindelijk kostte deze kleine omweg me slechts ongeveer 20 minuten en een paar maanden van mijn leven.
Daarom moest ik, toen ik terugkeerde naar Jurmala, naar … Madam Brios.
Madam Brios
Ik had de dag ervoor al gepland om naar Madam Brios te gaan, omdat ik het op Google Maps had gezien en een paar minuten later stuurde een instagram-volger me dat ze had gezien dat ik naar Jurmala ging en vertelde me dat ik zeker cake moest gaan proeven bij Madam Brios.
Ik weet niet of het goed of slecht is dat mensen weten dat ze me coffeeshops moeten aanbevelen, maar ik neem het wel aan.
Omdat ik deze plek op m’n eentje had ontdekt en ze aangeraden werd door een volger, had ik m’n bezoek gepland na mijn wandeling. En met die omweg als een beetje extra “activiteit”, kon ik zeker cake gebruiken tegen de tijd dat ik terugkeerde.
Zoals je misschien al geraden hebt, is Madam Brios een koffie-, thee- en gebakbar op Jomas Street. Omdat ik niet zo erg in de stemming was voor taart (het gebeurt niet vaak, maar het gebeurt), koos ik voor een chocolade-éclair. Nu dacht ik dat het chocoladegedeelte alleen de bovenkant was, maar de crème vanbinnen was ook gemaakt van chocolade. Heerlijk.
Ik heb hier niets anders besteld, maar kan wel zeggen dat de bediening vriendelijk was en dat het interieur gezellig genoeg is om er wat langer te blijven en er eventjes te recupereren.
Lees meer recensies op TripAdvisor
Andere dingen die je kan doen in Jurmala
Omdat ik maar één dag in Jurmala heb doorgebracht en wilde wandelen in Kemeri Nationaal Park, heb ik er niet alles in Jurmala kunnen verkennen. Hier zijn nog enkele opties als je besluit langer te blijven.
De Witte Duin van Lielupe
De Witte Duin van Lielupe is een beschermde duin aan de rivier de Lielupe die in de 18e eeuw van nature werd gevormd. Het is een populaire trekpleister voor bij de lokale bevolking die hier komt zwemmen, vissen en ontspannen in de zomer. Je hebt ook vanuit het duin een prachtig uitzicht op het water.
Goed om te weten
Op Google Maps
Ethnografisch Museum
Het Etnografisch Museum van Jurmala is een openluchtmuseum dat de levens van de lokale vissers in de 19e en 20e eeuw afbeeldt met niet minder dan 2.000 objecten.
Je kunt aan boord gaan van twee authentieke vissersboten, de verzameling ankers bekijken, leren hoe je op de traditionele manier touw kunt maken en netten kunt leggen en zelfs op donderdagen in de zomer zien hoe vis wordt gerookt.
Bovendien is de toegang gratis!
Ragakapa Natuurpark
Het Etnografisch Museum bevindt zich in het natuurpark Ragakapa, een 800 meter lange en 100 meter brede duin met uitkijkplatforms en een ecoroute waar je voor of na je bezoek aan het museum een rustige wandeling kunt maken.
Jurmala Stadsmuseum
Het is ook gratis om het Jurmala City Museum te bezoeken. Het kent een collectie van meer dan 60.000 objecten en zowel tijdelijke als permanente tentoonstellingen heeft. De permanente tentoonstellingen richten zich op de strandresorts van Jurmala en Kemeri. Een daarvan is een multimediaruimte die zich richt op de concepten van ruimte en oneindigheid.
Museum van het Kuuroord
Als je nog meer wilt weten over Jurmala als kuuroord, ga dan naar het Museum van het Kuuroord in het sanatorium Jantarnij Bereg. Hier liggen oude medische apparatuur, foto's en documenten die een rol speelden in de ontwikkeling van Jurmala als kuuroord.
Hotel in Jurmala
Villa Joma
Villa Joma is een prachtig houten huis gelegen in Jomas Street. Ik besef dat ik de woorden “prachtig” en “mooi” al veel gebruikt heb, maar er is gewoon geen andere manier om de gebouwen in deze stad te beschrijven.
Dit Jurmala hotel biedt gratis parking voor de gasten, WiFi is ook gratis en de kamers zijn uitgerust met een eigen badkamer en een bureautafel. Het restaurant van het hotel is de hele dag geopend en ik heb er zelf mogen genieten van een heerlijk diner.
Ik had eerst een slaatje met kerstomaatjes, komkommer, sla en forel als voorgerecht. Vervolgens had ik als hoofdgerecht scholvis met rode uien, kerstomaat, broodkruimels vermengd met kruiden en een crème van selder en als dessert had ik een heerlijk stukje koude marsepeincake met een beetje sorbet en frambozen. Hmm!
Als het mooi weer is, kan je buiten op het terras eten of gewoon genieten van een drankje na er een dagje op uit geweest te zijn.
Het ontbijtbuffet is bij de kamerprijs inbegrepen.
Reserveer een kamer / Lees de recensies op TripAdvisor
Goed om te weten
Als je een GPS gebruikt om naar Villa Joma te rijden in plaats van Google Maps, kan het zijn dat je naar Jomas Street wordt gestuurd, want dat is het officiële adres, maar daar mogen geen auto’s komen. Google Maps zal je naar Kaudzisu-straat sturen, waar de ingang van de gratis parkeerplaats van het hotel is.
Dag 2: Engures Ezers Natuurpark, Kaltene en Roja
Engures Ezers Natuurpark
Het natuurpark Engure Ezers is een van de grootste natuurparken in Letland waar je allerlei soorten dieren kan terugvinden. Vooral vogels vinden het hier leuk, maar je zal ook heel wat koeien en paarden kunnen spotten terwijl je wandelt over de Weg vand e Orchideeën, wat ik ook gedaan heb.
Ik was net een beetje te vroeg in het seizoen om de orchideeën te kunnen zien, maar als je er op het juiste moment bent, kun je wel 22 verschillende soorten vinden.
Ik kwam rond 10 uur ‘s morgens aan en ik was er helemaal alleen. Het was er zo vredig, het enige wat je kon horen was het lieflijke gefluit van de vogels.
Op het pad ligt een uitkijktoren die ik wilde beklimmen en omdat het hele parcours slechts 3,5 km lang is, dacht ik dat ik er maximum een uurtje zou blijven rondhangen. Uiteindelijk werd dat twee uur en ging alleen weg omdat ik nog iets anders wilde zien voordat ik zou gaan lunchen.
Ik hoop dat ik met deze foto's ook maar een fractie van de schoonheid van dit gebied heb kunnen vastleggen.
Om bij de uitkijktoren te komen, moet je door een klein houten poortje lopen. Er is een pad dat naar de toren leidt en toen ik er was, had ik geluk, want aan de ene kant van het pad stonden paarden en aan de andere kant van het pad kon ik koeien zien.
Toen ik dichterbij kwam, kreeg ik de indruk dat één koe me echt in de gaten hield. Op een gegeven moment stond ze zelfs recht, als het ware klaar om aan te vallen mocht het nodig zijn. Gelukkig lag er water tussen ons in en wist ik dat ik veilig zou zijn.
Toch wendde ik mijn blik af en liep ik zijwaarts naar de toren. Je weet immers nooit :-)
Het moet gezegd worden dat de paarden bij Engure wild zijn en hoewel ze gewend zijn aan mensen en zelfs uit je handen komen eten (dat heb ik toch gelezen), blijven het wilde dieren die onverwachte bewegingen kunnen maken, dus wees voorzichtig en blijf bij ze uit de buurt tenzij ze je zelf tegemoetkomen.
Vanop de uitkijktoren heb je een mooi uitzicht over het meer aan de ene kant en het bos aan de andere kant.
Ik ben via dezelfde weg weer teruggelopen. Als je een fitte fietser of mountainbiker bent, is het voor jou misschien interessant om de 65 km lange route rond het meer te fietsen. Let wel: het terrein zou wat ruw liggen vanwege zand en grind.
Goed om te weten
De eenvoudigste manier om naar het begin van de route te rijden, is door naar “Dabas Parks Engures Ezers” te navigeren via Google Maps. Je moet linksaf slaan op de P131 komende van Jurmala en dan rechtdoor rijden voor zo’n 2 km over een onverharde weg alvorens een picknickplaats te bereiken waar ook ruimte is voor enkele auto's om te parkeren.
Ik was eerst een beetje bezorgd omdat ik had gelezen dat de onverharde weg in een erg slechte staat verkeerde, maar ze moeten het hebben gerepareerd omdat het behoorlijk goed meeviel. Ik zou er niet sneller dan 30 km/u op rijden omdat er losse stenen liggen, maar er waren geen enorme putten of dergelijke.
Als je je de auto geparkeerd hebt, bevindt de ingang van het pad zich aan de rechterkant als je met je gezicht naar het meer staat, vlak bij de borden op de bovenstaande foto.
Een niet-verwante tip: draag een lange broek en een t-shirt met lange mouwen. Ik heb gelezen dat hier in de zomer behoorlijk wat muggen kunnen zijn. Ze stoorden me niet omdat ik een lange broek en trui aan had, maar ik kon zeker dingen horen rondzoemen.
Kaltenes Kalvas
Kaltenes Kalvas is een dennenbos gelegen bij de stad Kaltene en net als voor het meer van Engure, moet je op de P131 een afslag naar links nemen. Om daar te geraken, moet je een stukje rijden op een grindweg, maar het is zeker te doen in een normale auto.
Waarom zou je al die moeite doen? Omdat Kaltenes Kalvas niet een dennenbos is als een ander. Als je de paden bewandelt, kom je grote rotsen tegen die ontstaan zijn bij het terugtrekken van een voormalig ijsmeer.
Hoewel deze verklaring bewezen werd, hebben de lokale bewoners voor de aanwezigheid van de rotsen een meer magisch getinte uitleg. Volgens een legende wilde de duivel een brug bouwen naar het eiland Saaremaa. Hij had een grote zak vol stenen verzameld die hij in de zee wilde laten vallen om zo de brug te bouwen, maar de zak was te zwaar en scheurde, waardoor alle stenen eruit vielen.
Er zijn twee routes in Kaltenes Kalvas. één van 1,5 km en één van 800 m. Om eerlijk te zijn weet ik niet welke ik genomen heb. Vanaf de parkeerplaats, met je rug naar de weg toe, kun je rechtdoor lopen en dan rechtsaf het bos in of je kunt meteen het pad volgen. Deze twee vormen een lus, maar op een gegeven moment splitst het pad, dus ik vermoed dat dit leidt naar het langere traject.
Ik ging meteen meteen door en volgde gewoon het pad totdat ik terug uitkwam op de parkeerplaats. Het kostte me maar een kwartiertje, maar ik loop wel snel.
Goed om te weten
Het is het beste om een lange broek, lange mouwen en/of muggenspray te dragen wanneer je naar het bos gaat. Er kunnen namelijk nogal wat insecten rondzoemen.
Om er te geraken, rijd je best gewoon naar “Kaltenes Kalvas” op Google Maps, maar houd er rekening mee dat wanneer Google Maps zegt dat je je bestemming hebt bereikt, je nog een stukje verder moet rijden tot de weg uitkomt op een kleine parkeerplaats. Dat is waar het eigenlijke parcours begint.
Het strand van Kaltene
Het strand van Kaltene is toch wel een bezoekje waard, omdat het anders is dan de meeste andere stranden in Letland, die overwegend zanderig zijn. Je zal op het strand van Kaltene meer stenen vinden dan zand. Niet ideaal om te zonnebaden, maar als u een ruwer uitzicht op de kust wilt, zal je dat hier wel vinden.
Iets anders dat typerend is voor dit strand is dat bij eb het zand vrij papperig is. Als je een wandeling wilt maken, is het beter om over het rietpad te lopen dat net achter het strand loopt.
Dat is op zich is al spectaculair, want op sommige plaatsen groeit het riet tot drie meter hoog langs beide kan van het pad, waardoor het lijkt alsof je door een natuurlijk gevormde gang loopt.
Mocht je er zin in hebben, kun je via het strand helemaal van Kaltene naar Roja wandelen en weer terug. Zorg er wel voor dat je rekening houdt met het tij en wees er zeker van dat je voldoende tijd hebt.
Ook goed om te weten: vogelaars kunnen vogels spotten vanuit een speciale vogelobservatietoren op het strand van Kaltene.
Ikzelf ben een rustiger deel van het strand gaan verkennen toen ik ging wandelen met Vilma van Akmens Stasti, waar ik later zou gaan lunchen. Akmens Stasti ligt aan de andere kant van de P131 vlak aan het strand. Ik zal je er hieronder meer over vertellen.
Lunch bij Akmens Stasti
Akmens Stasti is een door een familie gerunde B&B die het hele jaar door gasten verwelkomt en ook in de zomermaanden open is als restaurant. De naam van de B&B betekent “stenen verhalen”, een naam die wel passend is gezien onze ochtendactiviteiten.
Vilma en haar man hebben de zaak van de vorige eigenaren overgenomen en volledig gerenoveerd. Het pension beschikt nu over een ruim restaurant, moderne kamers en een grote tuin.
Het eten hier is ook van een hogere klasse. Ik heb mogen genieten van een heerlijke papillon gevuld met allerlei soorten zeevruchten en groenten. Deze lunch was licht maar voedzaam. Hun cappuccino is ook subliem.
Ik heb hier niet overnacht, maar de B&B heeft een geweldige score op Booking.com, dus overweeg ze zeker voor je reis. Na enige tijd met Vilma doorgebracht te hebben, weet ik dat ze met veel passie haar zaak op het hoogste niveau streeft te houden, wat gasten van over de hele wereld aantrekt.
Roja
Het strand van Roja, de haven en golfbreker
Aan het begin van de 20e eeuw kreeg de stad Roja een eigen haven die door een dam werd beschermd. Na verloop van tijd begon de dam af te brokkelen en werd er een project gedaan om de Roja-rivier recht te trekken, de zee in te doen stromen en nieuwe dammen en golfbrekers te bouwen. De resultaten van die werken zijn tot de dag van vandaag nog steeds zichtbaar.
Ik begon mijn verkenning van de stad, of beter het strand, nadat ik had me voor een huisje in Paliva had ingecheckt. Dit huisje, waarover ik je zo meteen meer zal vertellen, ligt vlak aan het strand. Dus nadat ik mijn spullen had afgezet, stak ik de rustige straat over richting het zand.
Wat ik vond was weer een vredig stukje kustlijn. Ik bleef het water volgen totdat ik niet verder kon door de rivier die me blokte. Goed om te weten: er is een pier aan het einde maar deze bestaat uit grote rotsen die niet echt bedoeld zijn om op te lopen. Dit hoor je van een ervaringsdeskundige.
Ik ging verder naar de hoofdweg en liep vandaar uit naar de jachthaven toe. Ik moet er wel bij zeggen dat, hoewel er een paar mooie boten lagen, er verder in de haven waren niet echt veel te zien was.
Eigenlijk is het uitzicht aan de andere kant van de brug die je moet oversteken om de haven te zien mooier. Daar ligt ook een kleine steiger is voor mensen die willen gaan kanoën.
Achter de brug is er een soort industrieterrein en mij is verteld dat, hoewel er een poort is, het prima is om er doorheen te gaan en er een wandeling langs het water te maken. Toen ik daar aankwam stond er naast de poort een groot bord waar “geen toegang” op stond geschreven, dus besloot ik om op veilig te spelen en die wandeling over te slaan.
Een beetje verderop achter de brug ligt Otra Puse, het restaurant waar ik heb gegeten en het hoofdstrand van Roja. Hier heeft de stad een houten wandelpad van 514 meter langs het strand aangelegd dat toegankelijk is voor kinderwagens en rolstoelen.
Er zijn ook twee speeltuinen voor kinderen. Eens je die voorbij bent en de kleine duinen oversteekt om tot op het strand te komen, zal je overal bankjes zien.
Oh, en dit blauwe varken. Nu, een blauwe koe zou hier logisch zijn geweest, maar een blauw varken? Blijkbaar is het het “varken van de hoop”. Ik vond het in ieder geval wel cool en het paste goed bij de zee :-)
Visserijmuseum van Roja
Het Visserijmuseum van Roja biedt informatie over de geschiedenis, cultuur en het ambacht van de regionale visindustrie in de 19e en 20e eeuw. Afgezien van de tentoongestelde objecten, zijn er drie vrouwen uit verschillende historische perioden die wat extra informatie geven met een beetje, naar horen zeggen, typische Kurzeme-humor.
Ik heb het niet bezocht omdat het weer die dag zo mooi was dat ik liever mijn tijd buiten doorbracht.
Diner bij Otra Puse
Zoals ik al eerder zei, at ik ‘s avonds in Roja bij Otra Puse. Dit restaurant ziet eruit als een grote chalet aan de buitenkant, maar is ruim en licht vanbinnen, dankzij de grote ramen aan de voor- en achterkant.
Er is ook een grote patio en zelfs een barbecue.
Ik vond het een beetje jammer dat alle vis op het menu gebakken was maar als het niet was geweest, zou ik waarschijnlijk niet de gemarineerde eend been met wortel appelcompote en een salade hebben gekozen, die gewoon overheerlijk was. Niets te fancy. Gewoon heel lekker.
Ik kan ook ten zeerste de bananensplit aanbevelen. Ik ben meestal geen fan van gekarameliseerde banaan, maar dit gerecht was lekker zoet zonder dat de karamel te hard was. En dan nog die warme pecannoten …
Je moet dit bestellen. Ik beloof dat je er geen spijt van zult krijgen.
Lees meer reviews op TripAdvisor
Waar kan je overnachten in Roja
Pilava
Ik verbleef één nacht in het gasthuis Pilava, een prachtig houten huis met een ontbijtruimte en een keuken op de begane grond, drie kamers op de eerste verdieping en een lounge op de bovenste verdieping.
De loungeruimte heeft een bank, een bureau en allerlei dingen om jezelf bezig te houden in het geval je besluit om te blijven. Als het mooi weer is, kun je gebruik maken van de patio.
Er wordt ontbijt geserveerd, maar dit is niet automatisch inbegrepen, dus je kan kiezen of je dat op voorhand erbij wilt boeken of niet. Als je ervoor kiest om het erbij te boeken, zal je niet teleurgesteld zijn.
Toen ik ‘s morgens naar beneden kwam, stond de keukentafel vol met allerlei soorten vlees, fruit en kaas. Aan het loket kon ik cruesli pakken, toast maken of vers gemaakte omelet of pannenkoeken halen. Er was ook koffie en een grote selectie aan thee.
Reserveer een kamer / Kijk op TripAdvisor
Dag 3: van Roja tot Ventspils
De Witte Duin van Purciems
De Witte Duin van Purciems is een 20 meter-hoge natuurlijke duin die ongeveer 6.000 jaar geleden werd gevormd. Je kunt deze, samen met nog twee andere kleinere duinen, zien wanneer je een 900 meter lang natuurpad langs de rivier de Pilsupite bewandelt.
De duinen hier zijn niet het enige wat dit gebied zo bijzonder maakt. Hier werden namelijk ook sporen teruggevonden van de eerste nederzettingen in het stenen tijdperk aan de noordwestkust van Letland. Langs het pad staan informatieborden die je meer vertellen over de archeologische ontdekkingen die hier werden gedaan, maar helaas zijn ze allemaal in het Lets.
Laat dat je echter niet ontmoedigen. Dit korte parcours was een van de hoogtepunten van mijn trio. Het ligt direct naast de hoofdweg waar je het niet zou verwachten, neemt je mee op en neer, kronkelend langs de rivier.
Het Lijfse Huis in Kolka
Het Lijfse Huis in Kolka is een gemeenschapshuis waar de geschiedenis en tradities van de Lijven in leven worden gehouden en waar bezoekers meer over kunnen leren. Lijven zijn een Finno-Oegrische minderheidsgroep die gerelateerd zijn aan de Esten en Finnen in plaats van de Baltische Letten. Hun culturele hoofdstad is Mazirbe.
Lees informatie over hen lees je hier.
In hun gemeenschapshuis kan je ook meer informatie over de streek krijgen. Ze hebben er een allerlei kaarten, brochures en boekjes en voor zover ik kon zien, waren die meestal ook in het Engels beschikbaar. Ik heb er heel wat mee naar huis genomen.
Kaap Kolka en Slitere Nationaal Park
Kaap Kolka
Kaap Kolka of “Kolkas rags” staat ook bekend als de plaats in Letland waar twee zeeën samenkomen, respectievelijk de Oostzee of Baltische Zee en de Golf van Riga. Kolka in het Nederlands betekent “de schedel” en rags betekent “hoorn”, dus “hoorn van de schedel”
Half april vliegen ongeveer 60.000 trekvogels over de kaap en zijn iconische rode vuurtoren, die op een kunstmatig eiland aan het einde van een zandbank gebouwd werd, op zo’n 5 tot 6 km van de kust.
Wat ook bijzonder is aan deze kaap is dat je hier zowel de zonsondergang als de zonsopgang kunt zien. Ik raad je aan om dit in de zomer te proberen wanneer de nachten korter zijn en het weer wat warmer is.
Toen ik laat in de middag aankwam, had ik net de Letse fotografe en visueel artieste Linda Rutule opgehaald die me de rest van mijn reis zou vergezellen en me zou laten proeven van de lokale cultuur. Ze was verrast toen ze het strand zag, wat normaal gezien een heel breed en lang stuk zand is. Nu was het water echter superdicht bij de kust gekomen, wat blijkbaar maar een paar keer per jaar gebeurt.
We liepen langs de kust naar het westen uitkijkend op de zee om bij de uitkijktoren te komen, waar enkele vogelaars in de verte stonden te turen. Vogels spotten is een bekende hobby in Letland. Omdat het land voor 50% uit bossen bestaat, zijn er hier nog steeds veel vogels.
Slitere Nationaal Park
Naast het prachtige strand, maakt Kaap Kolka ook deel uit van het Slitere Nationaal Park. Het gebied was vroeger een militaire basis die absoluut verboden terrein was voor burgers. Tegenwoordig kun je hier wandelen. Als je een korte wandeling wilt maken, is het 1,5 km lange dennenpad een goede keuze.
Liv-dorpjes
We hadden echter een schema waar we ons aan zouden houden dus zijn we doorgereden naar een paar van de oude Livonische dorpjes die deel uitmaken van het park. We reden door Vaide, Saunags, Pitrags en Kosrags.
Hoewel deze dorpjes zeker charmant zijn, zou ik het niet direct aanraden om ze te bezoeken. De weg van Vaide naar Kosrags is een onverharde weg en ligt er behoorlijk hobbelig bij. We reden prima met onze Kia Ceed, maar als je je snel ongemakkelijk voelt op slechte wegen, zal het zweet je snel in de schoenen staan.
Wat ik wel aanbeveel is om vanuit Cape Kolka naar de ingang van Vaide te rijden. Je moet een brug oversteken en vlak voor die brug is er een parkeerplaats waar je zeker even moet stoppen. Het is een prachtig plekje.
Als je liever een ander strand gaat bezoeken, ga dan naar Kosrags maar neem de P124 in plaats van de onverharde weg te volgen. Je zult op een gegeven moment rechtsaf moeten gaan om het dorp binnen te rijden. Ga dan rechtdoor. De weg naar het dorp gaat twee keer rechtsaf. De tweede keer, op het kruispunt, moet je je auto parkeren en volg je de weg die links afbuigt richting de oceaan.
Dit brengt je naar het strand van Kosrags waar je deze mooie houten palen in het water kunt zien. Los daarvan is het alweer een prachtig stukje rustig strand.
Vuurtoren van Slitere
Vanuit Kosrags (of vanuit Kaap Kolka, als je de dorpen wilt overslaan) rijd je naar de vuurtoren van Slitere.
Trouwens, “vuurtoren” is “baka” in Letland, dus je zult “Slitere baka” op Google Maps moeten ingeven.
De vuurtoren Slitere ligt in de Blue Hills, aan de rand van het park. Het is de tweede oudste vuurtoren van het land, de verste binnenland en heeft het hoogste punt. Je kunt er geraken via een 1,2 km lang natuurpad dat begint aan het einde van de weg of je kunt recht omhoog rijden. Voor een kleine vergoeding (ik denk dat het ongeveer €1 was), kun je de vuurtoren beklimmen voor een fantastisch uitzicht op het park.
Op de onderste verdiepingen kan je informatie over de vuurtoren en zijn omgeving terugvinden, maar het was allemaal in het Lets.
Telescoop van Irbene
Het voordeel van reizen met een local is dat ze je dingen aanbevelen om te bezoeken die je anders nooit op jezelf zou willen bezoeken. Een van de dingen die Linda me liet zien dat ik nooit in mijn reisschema had gepland, was de telescoop van Irbene.
De telescoop van Irbene is de op acht na de grootste telescoop ter wereld. De antenne is 32 meter breed en weegt niet minder dan 600 ton. Momenteel wordt ze gebruikt voor wetenschappelijke doeleinden. Je kunt ze bezoeken tijdens een begeleide rondleiding.
Omdat het zondag was, was het gesloten toen we daar aankwamen, maar we wilden het gewoon vanop een afstand kunnen bekijken, dus dat was geen probleem. Om een foto te maken zoals ik er een gemaakt heb, moet je voorbij de toegangspoorten rijden en bereik je een kleine stop op de top van een heuvel waar zich ook een informatiepaneel bevindt. Hier stopten we even om rond te kijken.
Het is gewoon een openbare weg, dus maak je geen zorgen over het betreden van verboden terrein of zoiets.
Vuurtoren van Ovisi
Onze laatste stop voordat we bij Ventspils kwamen was de vuurtoren van Ovisi. Dit is een andere vuurtoren die je kunt bezoeken en kunt beklimmen, maar hij is helaas gesloten op zondag (toen wij er waren) en dus hebben we er enkel een foto van gemaakt.
Ventspils
Ventspils was een beetje een verrassing voor mij. Op de kaart lijkt het een grotere stad en dat is het, maar het is niet zo levendig als ik had verwacht. Maar nogmaals, we waren er op een zondag.
Ik denk dat ik iets anders had verwacht omdat je op de kaart een haven en promenade ziet. Nu is de haven een grote industriële haven en de promenade is, nou ja, een promenade, maar zeker niet het soort dat je overal rond de Middellandse Zee ziet. Hij loopt immers aan de overzijde van de industriële haven.
Toch heeft Ventspils een indruk op me achtergelaten.
De stad staat bekend als de stad van de koeien vanwege de soms kleurrijke, soms een beetje vreemde koeienbeelden die verspreid staan over de straten, parken en promenade. Elk jaar organiseert de stad een Koeparade zodat ieder ze kan zien.
En dan is er de “Little Engine”, een nog steeds intacte stoomtrein die deel uitmaakt van het openluchtkustmuseum. Hij rijdt langs het enige smalle spoor van 600 m dat nog steeds in gebruik is in de Baltische staten.
Het marktplein is prachtig, met zijn houten klokhuis en kraampjes waar verkopers hun spullen in de ochtend uitstallen. Door de architectuur alleen al verdient deze stad wel je aandacht.
Ik weet dat ik veel over architectuur heb gesproken en ik vaak in herhaling val, maar ik weet niet hoe ik het anders moet stellen: Letland is prachtig. Veel huizen en andere gebouwen in de kleine dorpjes en grotere steden lijken te dateren uit vervlogen tijden. Hun kleuren en materialen stralen een warmte en charme uit die je zo zouden kunnen overtuigen om er te komen wonen.
Lunch bij Skroderkrogs
Een culinaire plek die ik zeker wil vermelden is Skroderkrogs. Linda vertelde me dat de naam zoiets betekent als “Kleermakerspub”. Hoewel deze plek er best informeel uitziet, is het eten er zowel lekker als mooi gepresenteerd.
Probeer zeker de koude rode bietensoep. Het is een Lets zomergerecht en verfrissend op een warme dag. Als je een koffiefan bent, bestel hier dan een cappuccino. Als niet voor de smaak, dan voor hoe mooi het is. Ja, ik weet het, “Instagrambaar” betekent niet “lekker”, maar deze koffie was het allebei.
Lees meer recensies op TripAdvisor
Hotels in Ventspils
Viesu nams Zitari
Viesu nams Zitari ligt op slechts 90 meter van de Promenade en de rivier in Ventspils en op 300 meter van de veerhaven. Het gastenhuis ligt ook aan de overkant van de straat van het marktplein. Er is gratis WiFi in het hele gebouw en parkeren op straat is ook gratis.
Daarnaast is er een binnenplaats waar in de zomer barbecues worden gehouden en heeft het hotel ook een eigen restaurant waar gasten 10% korting krijgen.
Mijn kamer lag op de eerste verdieping boven het restaurant. Ze was groot, met een tweepersoonsbed, een bureau, een flatscreen-tv en verschillende tafels. Ik had ook een eigen badkamer met een jacuzzi. In mijn kamer werkte de WiFi niet goed, maar in de kamer van Linda wel, die aan de overkant van de hal lag.
We namen zowel het avondeten als het ontbijt in het restaurant en beide waren goed. Je moest het ontbijt à la carte bestellen en hoewel ik liever een buffet heb, waren de pannenkoeken die ik had besteld heerlijk.
De Letten hebben trouwens echt iets met pannenkoeken als ontbijt. Zalig.
Ook nuttig om te weten: dit was het tweede hotel waar mijn kamer een raam had zonder jaloezieën of gordijnen of dergelijke (het eerste was in Jurmala). Sinds ik gewoon ben in het donker te slapen, loste ik dit probleem op door een toren van dekens en handdoeken voor het raam te maken :-)
Reserveer een kamer / Lees de recensies op TripAdvisor
Dag 4: Uzava, Jurkalne, Alsunga en Liepaja
Vuurtoren van Uzava
De vuurtoren van Uzava staat op een duin en is 19 meter hoog. Je kunt hem bezoeken voor €0,8. Binnen vind je informatie over de vuurtoren en het omliggende gebied, maar de informatie alleen in het Lets.
Het is echter nog steeds de moeite waard om de vuurtoren te bezoeken omwille van het panoramische uitzicht dat je hebt vanaf de top.
De kliffen van Jurkalne
De kliffen op het strand in Jurkalne zijn, met hun 20 meter hoogte, een ware lust voor het oog. De trappen die mensen helpen om eraf te komen, moeten regelmatig worden vervangen, omdat stormen ervoor zorgen dat de kust elk jaar een paar meter verplaatst.
Het is een geweldige plek voor een rustige wandeling of om te zonnebaden.
Leuk weetje: waar de zee de kust raakte, had deze een gele kleur. Linda vertelde me dat wanneer dit gebeurt, Letten zeggen dat de zee bloesemt. Ik vind dat een mooie uitdrukking.
Lunch bij Pilsbergu Krogs
Pilsbergu Krogs is een hotel dat ook eten serveert. Het ligt super dichtbij het pad dat naar de kliffen van Jurkalne leidt en heeft een grote parkeerplaats en een prachtige tuin.
Het interieur van het restaurant geeft een woonkamerachtig gevoel en de porties hier zijn enorm. Ik bestelde kipfilet en hoewel die met salade geserveerd zou worden, vroeg de serveerster me of ik nog een bijgerecht wilde. Omdat ik dacht dat het de bedoeling was dat ik nog wat bestelde, vroeg ik extra groenten en ik kreeg echt een enorm bord vol.
Je bent dus gewaarschuwd :-)
Ook goed om te weten: op het menu stond niet dat het gerecht zou geserveerd worden met kaassaus. Ik heb gemerkt dat het erg populair is in Letland om dit soort saus met vlees en vis te serveren, dus als je dat niet wilt, vraag je er best even op voorhand naar.
Meer leren over het Suiti-volk in Alsunga
Na de lunch ontmoetten we Inga in het kasteel van Alsung. Tegenwoordig is dit een plaats om te leren over de gewoonten en gebruiken van de Suiti-mensen, een katholieke minderheid in het overwegend protestantse West-Letland.
De toegang kost €1, te betalen in cash, maar voor de volledige ervaring raad ik aan om een workshop te boeken. Dat deden wij.
Tijdens de workshop trokken we een traditionele Suiti-outfit aan terwijl Inga de juiste volgorde uitlegde voor het aantrekken van alle items en accessoires, evenals wat ze allemaal betekenen en wanneer je indertijd wat moest dragen.
Toen we volledig aangekleed waren, stonden we samen in een kamer met schitterende akoestiek om traditionele liederen te zingen. Nuja, Linda herhaalde wat Inga zong en aangezien ik geen woord Lets spreek, heb ik meegedaan met de gedeelten waarvoor ik geen echte woorden hoefde te zingen.
Inga wist ons te vertellen dat deze activiteit het best in een grotere groep kan worden gedaan, zodat de verschillende zangrollen onder alle leden van de groep verdeeld kunnen worden en het geproduceerde geluid zo indrukwekkender is.
Een ander voorbeeld van een workshop die je kunt volgen, is leren hoe je traditionele kledij kunt breien zoals de traditionele kleurrijke Suiti-sokken.
Theeceremonie bij Alsunga
Hoewel die workshop een heuse ervaring was, kon niets tippen aan de theeceremonie waaraan we nadien deelnamen. Thee is een populaire drank in Letland en is nog steeds in veel huishoudens aanwezig. Het is het eerste wat je drinkt als je je niet lekker voelt. Toch is er eigenlijk niet zoiets als een Letse theeceremonie.
Dus wat hebben we dan gedaan?
Wel, we hebben Dace ontmoet; een jonge vrouw die samen met haar man besloot dat ze niet meer in Riga wilde wonen. Het echtpaar verhuisde naar Alsung, waar ze nu een theecafé runnen en tegelijkertijd een oud familiezomerhuis op een groot stuk land renoveren.
Op dat stuk land staan een aantal bomen die van nature zo gegroeid zijn dat er een open cirkel tussen de bomen werd gevormd.
Dace, die altijd al interesse had in de oude Letse gebruiken, dacht dat dit de perfecte plek zou zijn om zowel Letten en toeristen iets bij te brengen over Letse tradities, krachtsymbolen, geschiedenis en het gebruik van thee om fysieke ongemakken te bestrijden.
Toen we van de onverharde weg naar de cirkel liepen en Dace ons aan het vertellen was over deze oude krachtsymbolen, had ik het gevoel dat deze “ceremonie” een beetje te zweverig voor me zou zijn. Omdat ze echter bleef vertellen over hoe mensen in de regio en het hele land erin waren geslaagd om hun tradities te handhaven, zelfs toen het Christendom alles begon te overheersen, kon ik niet anders dan een enorm respect voelen.
Ik voelde hetzelfde soort respect in Oostenrijk, waar mensen in de kleinere dorpen en bergen nog steeds weten welke planten moeten worden gebruikt voor welke kwalen en hoe ze echt *één* kunnen zijn met de natuur.
Het is een belangrijke vaardigheid die we in België grotendeels lijken verloren te hebben. We kopen onze thee in winkels en beseffen niet eens dat we ze ook zelf zouden kunnen telen.
België is een geweldig land om in te leven, maar als het gaat om de natuur en onze connectie ermee, hebben we veel opgegeven en ik weet niet zeker of datgene wat we ervoor terugkrijgen, het helemaal waard is geweest.
Concreet
Dus wat gebeurt er precies als je een theeceremonie bij Dace boekt?
Eerst neemt ze je mee naar de natuurlijk gevormde cirkel waar het absoluut stil is, buiten het gezang van vogels en het geluid van de wind die door de berken om je heen waait.
Ze zal een vuur aansteken om het schone grondwater, komende van de bron bij het huis dat ze eerder aan het restaureren waren, op te warmen. Vervolgens zal ze je vragen om wat bloemen en planten te plukken die je aanspreken om toe te voegen aan het water.
Ze vertelt je dan over de negen Letse krachtsymbolen die ze koos om met stenen rond het vuur te tekenen (er zijn veel meer dan negen Letse krachtsymbolen). Het vuur zelf ligt in de negende vorm, een cirkel die symbool staat voor de zon.
Ze zal je vertellen over de opkomst van het christendom in Letland en hoe het niet in staat was om de Letse tradities en overtuigingen volledig te doen verdwijnen. Ze zal het hebben over de belangrijke midzomervieringen en hoe de mensen van Alsunga haar hebben laten zien hoe aanwezig de heidense gebruiken nog steeds buiten de hoofdstad zijn.
En dan zal ze je wat meer vertellen over de theeën. Negen theesoorten vergezellen de negen krachtsymbolen en ze hebben elk hun eigen doel. De ene is goed tegen menstruatiekrampen, de andere tegen buikpijn en weer een ander helpt je te ontspannen.
Terwijl ze het nu hete water over de thee giet, legt ze uit dat je ze allemaal apart kunt proberen, maar ze ook kunt mixen. Je neemt een kopje, schenkt wat thee in en geniet.
Dit alles duurt twee tot drie uur en de hele “ceremonie” (wat eigenlijk meer een verhalende gebeurtenis is) wordt begeleid met de zachte klanken van een traditionele gitaar.
Voor de zeer nuchtere mensen onder ons – en dat geldt ook voor mij: je zou dit niet als een soort pluizig ritueel moeten beschouwen. Het is eerder een manier om iets bij te leren over dat stukje Letse cultuur dat je maar zelden te zien krijgt. Het is het stukje cultuur dat je terugvindt in de huizen van mensen en waar alle Letten opgroeien. Het is nog steeds heel aanwezig en daarom niet gezien als iets dat op een geforceerde manier moet worden onderhouden voor toeristen.
Diner bij Gorbina Ivetas Kekis
Ivetas Kekis is geen typisch restaurant. Het is een plek waar Ivete huisbereide maaltijden recht vanuit haar keuken serveert.
Ivete en haar man Yuris hebben altijd graag gegeten. Ivete kookt ook graag en bereidde regelmatig geweldige familiemaaltijden. Soms schoven vrienden en kennissen mee aan tafel en het duurde niet lang voor die suggereerden dat Ivete haar kookkunsten aan meer mensen moest aanbieden.
Vanuit haar keuken in een voormalig smidsehuisje, serveert Ivete nu grote, hartige maaltijden. Het huisje staat op het land van de familie, waar ze ook een manège hebben en zomerkampen voor kinderen organiseren.
In juli en augustus, ontvangt Ivete haast dagelijks gasten maar de rest van het jaar, kan je enkel in het weekend je voeten onder tafel schuiven. Wanneer je dat doet, wordt je verwelkomend door babbelkont Yuris die je graag vertelt over zijn paarden, Ivete's kookkunsten en de vele plekken waar ze samen al heenreisden om nieuwe gerechten uit te proberen.
Maar het trotst is hij op zijn familie. Deze man wordt er duidelijk gelukkig van zijn kinderen en kleinkinderen dicht bij zich te hebben en vertelt je graag wie wat doet in het familiebedrijf.
Goed om weten:
Ivete vertelde ons dat de gerechten die wij kregen, en die je in de foto's ziet, kleine versies zijn van wat ze de mensen normaak voorschotelt. Wie hier komt eten, doet dat immers als dag- of avondvullende activiteit. Ivete serveert haar gerechten dan ook in speciale pannetjes die lang warm blijven en zorgt ervoor dat ze enkel dingen maakt die ook koud nog lekker zijn.
Waar kan je verblijven in Liepaja
Ons hotel in Liepaja: Promenade
The Promenade is een 5-sterren designhotel in een voormalig graanpakhuis, vlakbij het kanaal, de jachthaven en de haven van Liepaja. De lobby is een populaire kunstgalerij en het restaurant serveert traditionele Letse en internationale gerechten.
De twee avonden die ik in Liepaja heb doorgebracht heb ik ergens anders gegeten, maar de recensies voor het restaurant aan de Liepaja Hotel Promenade zijn geweldig goed.
Ik heb genoten van het warme en koude ontbijtbuffet dat zowel zoete als hartige dingen had, evenals vruchtensappen, thee, koffie, water en champagne.
Alle kamers van het Promenade Hotel hebben een eigen badkamer, een minibar, een televisie en een zithoek. Sommige hebben ook een eigen sauna.
WiFi is gratis, evenals het gebruik van de fitnessruimte. Het hotel kan ook activiteiten regelen zoals waterskiën en vissen.
Dit hotel heeft als beoordeling #1 van alle hotels in Liepaja op het moment van schrijven.
Reserveer een kamer / Lees recensies op TripAdvisor
Dag 5: Liepaja
Rondwandelen in de stad
Hoewel je hier zeker langer zou kunnen doorbrengen, hebben we veel hoogtepunten van Liepaja in één dag kunnen zien. Het stadscentrum is gemakkelijk te voet te bereiken en omdat er zoveel opmerkelijke gebouwen zijn, kun je al heel wat sightseeing doen als je gewoon van A naar B probeert te wandelen.
Een paar plekjes die je in het centrum zeker moet bezoeken:
- het concertgebouw
- het uitkijkplatform op de Trinity Church
- Liepaja Seaside Park
- het strand
- de markthal
- binnenplaats Roma
- het Zwanenmeer
Lunch bij Hot Potato
Hot Potato serveert verschillende aardappelgerechten en internationale basisgerechten, zoals hamburgers, salades, pasta’s, soepen, biefstuk en gevogelte. Ze hebben een stijlvol retro interieur met de oude tongewelven van de kelderverdieping waar ze zich bevinden.
Als het mooi weer is, kun je ook buiten zitten en dat is wat wij gedaan hebben. Ik bestelde een Caesarsalade met kip en kreeg een mooie grote schaal met groentjes en vier grote stukjes kipfilet.
De gevangenis van Karosta
Na de middag zijn we naar Karosta gereden, het noordelijke deel van Liepaja. Karosta staat vooral bekend voor zijn gevangenis; een gebouw van rode baksteen dat oorspronkelijk werd gebouwd als een ziekenhuis in 1900, maar al snel werd gebruikt als een gevangenis door opeenvolgende regimes, waaronder de nazi's, de Sovjets en de Letten zelf.
Tegenwoordig kun je rondleidingen krijgen in het gevangeniscomplex, begeleid door een strikte “Comrade Commander” of je kan vrij rondlopen op het terrein. Omdat het laatste veel aantrekkelijker klonk, zijn we voor de tweede optie gegaan.
Als je houdt van een ruige aanpak, kan je het overwegen om een nacht door te brengen in een van de cellen van het Karosta-gevangenishotel. Let op, er zijn twee opties: het “normale” verblijf of het verblijf in de gevangenis, waarin je wordt behandeld als een echte gevangene, inclusief het wisselen van kleding, afgespoten worden en beledigingen over je heen gegooid krijgen.
Waarom iemand dit zou willen doen, is mij een raadsel en ik stel me serieuze vragen bij de moraliteit van het naspelen van gruwelijke feiten gewoon voor het “plezier”, maar ik denk dat het voor sommige mensen niets meer is dan een unieke ervaring.
Voor een mildere maar nog steeds unieke ervaring, kan je wat tijd boeken in de on-site Escape Room. Doe mee aan de “Escape from the USSR” Spy Game of ontdek de verhalen van de geesten die zogezegd in de gevangenis leven.
Voor algemene informatie en een documentaire over de geschiedenis van Karosta kun je bij het bezoekerscentrum terecht.
We hebben hier niet veel tijd doorgebracht omdat we het allemaal maar een beetje eng vonden en als je er gewoon wat rondloopt, is er eigenlijk niet zo heel veel te zien.
Maritieme Kathedraal van St. Nicholas
Dichtbij de gevangenis ligt de Maritieme Kathedraal van St. Nicholas. Het is een indrukwekkende kerk in Russisch-orthodoxe stijl die werd gerenoveerd toen wij er waren, dus we hebben alleen een foto van buitenaf kunnen maken.
Als je ze wilt bezoeken (en dat weer mogelijk is), moet je je ervan bewust zijn dat je je moet houden aan bepaalde regels. Je kunt geen short dragen, je kunt geen camera of je telefoon gebruiken en je moet je hoofd bedekken.
De noordelijke forten / Kurlies 8 Monument
De noordelijke forten – “Kurlies 8 Monument” op Google Maps – zijn een rij verlaten forten uit de Tweede Wereldoorlog die langzaam worden afgebroken door de zee en andere natuurelementen. Ze zijn behoorlijk indrukwekkend en er loopt een wandelpad achterlangs op het strand.
Afgelopen winter heeft een aardverschuiving veel van de bunkers verplaatst en daarom staan veel van hen niet meer rechtop. Ze zien eruit alsof ze in het zand zinken of langzaam de oceaan in glijden.
Dit is een geweldige plek voor een rustige wandeling of een fotoshoot.
Goed om te weten
Er is een grote parkeerplaats vlak onder een grote windturbine. Als je vanaf de parkeerplaats rechtsaf gaat, uitkijkend op de kust, kom je aan een prachtig strand en het punt waar een kleine rivier van het bos de zee in stroomt.
Als je naar links gaat, krijg je een uitzicht op de Noordelijke Golfbreker (toen wij er waren was het onder constructie, maar normaal gezien kan je er op lopen) en je passeert ook zo’n bunker met een prachtige muurschildering van een oude dame in combinatie met een van de krachtsymbolen van Letland.
Het meer van Liepaja
Als je naar de kaart kijkt, zie je dat Liepaja ook een groot meer heeft. Wat je niet echt kunt zien, is dat er een prachtige recreatie is met een pier en een uitkijktoren (ja, die Letten hebben iets met uitkijktorens!).
Ga naar Zirgu Sala en laat je auto achter op de parkeerplaats. Loop dan langs de bloemenperken en over de houten padjes om bij de steiger met de uitkijktoren te komen. Onderweg passeer je een paar kleinere houten steigers die perfect lijken voor zij die willen komen ontspannen met uitzicht over het water.
Alles is hier zeer goed onderhouden en er zijn faciliteiten zoals picknickbanken en zelfs enkele buitenlucht-fitnessapparatuur; Ik heb echter geen toiletten gevonden, maar ik heb ze misschien gemist omdat ik bijna overal droge toiletten heb gezien, bijna overal waar kwam.
Diner bij Pastnieka Maja
Net als Skroderkrogs twee dagen voorheen was Pastnieka Maja een restaurant dat me positief verrast heeft. Op het moment dat we binnenliepen, keken de lokale bewoners naar ijshockey op televisie terwijl de gasten van een maaltijd of een drankje in de tuin genoten. Alles zag er heel casual uit.
En het was casual, maar tegelijkertijd was het eten zo heerlijk en elegant, het kon net zo goed geserveerd worden in een chique restaurant. Ik had een mooi stukje eendenborst gemarineerd in sinaasappel met wortelpuree aardappelen en rode biet.
Inderdaad, iets gelijkaardig aan wat ik had in Roja. Dat gerecht was zo lekker, ik wilde het gewoon nog eens bestellen.
Na het hoofdgerecht raadde Linda me aan de chocolade-fondant met notenijs en citroendruppels te bestellen. Als je mij kent, weet je dat het niet veel moeite kost om me te overtuigen van een chocoladedessert. Het was overheerlijk. De fondant was super lopend vanbinnen met het stevige notenijs met vele stukjes noten.
We hebben ook een pot speciale huisgemaakte thee gedeeld. Ik heb geen idee wat erin zat, maar ik had het moeten vragen omdat het een heel aangename, kalmerende, zachte thee was. Het soort dat je dagelijks kunt drinken om ‘s avonds tot rust te komen.
Lees meer recensies op TripAdvisor
Dag 6 en 7: Riga
Ik reed terug naar Riga om op de zesde dag naar huis te vliegen, maar wat je ook zou kunnen doen, is nog twee dagen in de hoofdstad doorbrengen. Ik heb er vier dagen doorgebracht in de winter tijdens een andere reis, maar veel van de dingen die ik toen heb gedaan, kun je het hele jaar door doen.
Vind mijn tips voor dingen om te doen doen in Riga hier.
Vergeet je reisverzekering niet!
Ongeacht hoe goed je je reis plant, er kan altijd iets onverwachts gebeuren. Je bagage kan verloren raken, een reservering kan geannuleerd worden of je kan ziek worden. In dergelijke gevallen heb je een reisverzekering nodig.
Ik heb een lopende reisverzekering omdat ik veel reis, maar als je maar één of enkele reizen per jaar maakt, kun je je voor elke reis afzonderlijk verzekeren.
Nog geen reisverzekering? Dan raad ik SafetyWing aan. Ze bieden superflexibele opties en je kan bij hen zelfs been reisverzekering nemen wanneer je al op reis bent.
PIN VOOR LATER
Ik verkende de westkust van Letland in samenwerking met Magnetic Latvia, de Letse nationale toeristische dienst.