Een dagje Coimbra in Portugal verkennen

We hadden een plan van Coimbra (“Kwimbra” uitgesproken) gekregen in het hotel, maar het centrum is tamelijk klein en met de rivier als oriëntatiepunt kan je haast niet verloren lopen.

We verlieten het hotel, sloegen links in op de Estrada das Lágrimas en namen dan de eerste straat rechts. Van daar kon je onder de drukke baan doorsteken naar de Mondegorivier.

Leuk aan deze tunnel? De graffiti, waarvan we ’s avonds op de terugweg wat foto’s maakten:

We starten onze wandeling door Coimbra aan het Parque Verde do Mondego, nadat we de rivier hadden overgestoken via de Ponte Pedonal Pedro e Inês.

Het Parque Verde is geen typisch park, maar een lange strook groen langs de rivier waar mensen kunnen wandelen, joggen of fietsen en waar een aantal speeltoestellen voor kinderen staan.

Het park loopt over in het Parque Dr. Manuel Brasa en dat park eindigt dan weer aan de Ponte Santa Clara, een erg drukke brug waar je de straat kan oversteken om tot aan het toerismebureau en het stadscentrum te geraken. Er is trouwens ook een toerismekantoor aan de andere kant van de stad, op het Praça da Républica.

Van daar kan je bordjes volgen die je de heuvel op leiden, richting de universiteitsgebouwen. In het lagere deel van het centrum zijn er verschillende, autovrije steegjes waar je door kan kuieren.

Een leuke plek is de Jardim Botânico. De botanische tuin heeft verschillende ingangen, maar wij gebruikten die aan de Avenida Dr. Júlio Henriques.

De tuin leek eerst niet zo interessant omdat het eerste deel erg gestructureerd is, met rechte, hoekige lanen. Van daar kan je echter een ander deel van de tuin in dat veel wilder is en meer op een bos lijkt. Tussen de bomen kan je trouwen (onder begeleiding) een avonturenparcours afleggen, klimmend van de ene boom naar de andere, wandelend over touwen en ladders.

Niets voor mij, gezien mijn vreselijke hoogtevrees.

 

Italiaans diner

Honger? Dan raad ik het Italiaanse restaurantje aan bij het water in Parque Dr. Manueal Brasa. Het is geen typisch restaurant (en ik ben de naam vergeten): de keuken en bar bevinden zich niet in een stenen gebouw maar eerder in een soort container.

Dan is er een terras naast het water, alsook een terras in een soort tent. Het klinkt allemaal misschien wat raar of hypermodern, maar dat is het eigenlijk niet. Het is er ook niet overdreven deftig. Je kan er gewoon een plaatsje zoeken.

Mijn ex en ik bestelden allebei een lekkere pizza van een gemiddelde grootte (al kreeg ik de mijne niet op). We betaalden €28,80 voor een slaatje, onze twee pizza’s, een caipirinha, een bruiswater en thee.

Goed om weten: ik nam in Portugal haast altijd thee na het avondeten en in tegenstelling tot wat in België meestal het geval is, kreeg ik haast altijd een kannetje goed voor twee of drie kopjes thee, in plaats van gewoon een tas.

Ook goed om weten: wanneer je in Portugal plaatsneemt in een restaurant, brengen ze je haast altijd olijven, brood en andere kleinigheden. Deze hapjes zijn niet gratis. Ik had hierover gelezen en dus wezen we deze altijd af, maar op een avond in Porto hadden we zo’n honger dat we er toch van namen. Hoeveel konden wat kerstomaatjes, olijven en brood nu eenmaal kosten. €6, zo bleek. Dat was dan ook goed voor een keer, aangezien je in Portugal voor dat geld gemakkelijk een volwaardige maaltijd koopt.

 

Lunch en snacks

Lunch hadden we in Coimbra aan het pleintje vlak bij het toerismebureau en de Ponte Santa Clara. We betaalden €1,7 voor een stuk pizza en €3,5 voor een klein slaatje. Ik had het slaatje genomen omdat ik niet de hele tijd junk food wou eten, maar had daar nadien spijt van. Natuurlijk was die pizza veel meer vullend. Na een uur had ik alweer honger.

Gelukkig was er in de buurt een supermarkt en daar kochten we een halve liter Cola, twee halve liters water, een halve liter Ice Tea, vier biertjes, dinokoeken, een grote zak chips en twee kleine cakejes voor €8,08. Neen, dat aten en dronken we niet in een keer op.