Ik zit op de rand van het bed in een guest house in Tenby in Wales, het Verenigd Koninkrijk met een deken over mijn schouders. Het is 23u.30 en ik ben zenuwachtig. Morgen zal ik een deel van het Pembrokeshire Coastal Path hier in Wales bewandelen.
Het is slechts een klein stukje, maar ik realiseerde me zonet dat het Coastal Path langs kliffen loopt. Hoe heb ik dit tijdens mijn opzoekwerk gemist? Ik Google: “Coastal Path Wales fear of heights”. Slechts enkele relevante resultaten en geen daarvaan gaat over het stuk dat ik zal wandelen. Het zal wel oké zijn, toch?
Een jaar geleden was ik zo trots op mezelf dat ik voor het eerst ging skiën. Dat ik voor het eerst een skilift nam. Dat ik die irrationele angst opzij zette. Ik dacht dat er vanaf dan beter mee zou omgaan, maar dat is niet zo.
Elke keer mijn reizen me meevoeren naar een kasteelmuur, een berg, een brug of een gigantische rots probeer ik erover te wandelen, die te beklimmen, die over te steken. Soms ren ik haast, hopende dat de mensen voor me niet plots gaan stilstaan. Soms bevries ik halfweg, misselijk en bevend. Soms wacht ik tot iedereen uit het zicht is zodat niemand me ziet in het geval ik terug zou willen wandelen. Stop. Niet verder.
Het ergert me. Hoogtes betekenen uitzichten betekenen mooie foto’s. Ik heb die foto’s nodig. Niet voor mezelf maar voor jullie. Ik wil julie zoveel mogelijk tonen van wat ik zie. Ik wil jullie tonen waarom een plek de moeite waard is. Maar dat kan ik niet altijd en dat spijt me.
Morgen start ik mijn wandeling gewapend met camera, smartphone, GoPro and Nikes, vastbesloten om dat kleine stukje af te maken.
Fast forward. Ik ben thuis en schrijf deze post.
Van Stack Rocks naar St. Govan’s Chapel op het Pembrokeshire Coast Path
De lucht was donker toen ik de wagen achterliet op de Stack Rocks parking. Het was bewolkt, maar nog steeds droog. Ik begon aan mijn wandeling richting St. Govan’s Chapel, een kleine 5 km verderop, met mijn camera rond mijn nek en mijn GoPro klaar om te filmen. Mijn wandeling maakte deel uit van het Pembrokeshire Coast Path, een 299 km lange route langs de kust van Wales. Ik vond een handige beschrijving van mijn stukje wandeling, maar eigenlijk is het pad zo goed aangegeven dat je niet verloren kan lopen.
Het Pembrokeshire Coast Path begint in het noorden van Wales in St. Dogmaels en eindigt in het zuiden aan Amroth. Het werd in 1970 geopend voor het publiek en is het eerste Nationle Trail in Wales. Wie langs het Pembrokeshire Coast Path wandelt komt allerlei landschappen tegen, van groene vlakten tot ruige kliffen en verborgen grotten.
Maar de natuur is niet de enige attractie. Ook de mens heeft hier doorheen de eeuwen haar sporen achtergelaten in de vorm van, onder andere, ruïnes uit het Neolithicum en de Ijzertijd.
Voor ik aan mijn wandeling begon, ging ik een kijkje nemen aan de kliffen. Van daar kon ik Stack Rocks zien. Ik was meteen opgelucht dat ik langs de kliffen in de diepte, naar de oceaan kon kijken zonder last te hebben van mijn hoogtevrees. Het stuk Coast Path tussen Stack Rocks an St Govan’s Chapel loopt over een vlak stuk land en je hoeft niet eens dicht bij de kliffen te komen als je dat niet wil. Dat is op andere stukken van het pad wel anders.
Stack Rocks zijn twee grote kalkstenen rotspillaren die uit de oceaan omhoog steken. Ze maakten vroeger deel uit van het vasteland, maar werden door de zee geërodeerd, waardoor enkel deze twee pillaren overbleven. Er zijn verschillende van deze Stack Rocks te vinden langs het Pembrokeshire Coast Path, maar naar de vlakbij gelegen parking genoemd, waardoor ze gemakkelijk te vinden zijn. Wanneer je parkeert op de Stack Rocks car parking, zie je meteen een pijl je in de juiste richting leiding.
Stack Rocks is ook een goede plek om in ed lente en de vroeger zomer aan vogelspotten te doen. Op dat moment maken verschillende zeevogels er hun nesten.
Links van Stack Rocks zie je een poort. Daar begint de wandeling richting St. Govan’s Chapel. Zoals ik al zei, loopt het pad op een veilige afstand van de kliffen, maar ik trok regelmatig het lange gras in om een beter zicht te krijgen op die kliffen en de oceaan. Dat is oké, je mag gerust het pad verlaten en aan de sporen in het gras te zien was ik niet de enige die dat deed. Je moet hier eigenlijk wel om van de mooie vergezichten te kunnen genieten.
Over vergezichten gesproken, ik betrapte mezelf er vaak op “Wauw!” uit te roepen zonder dat er iemand was om die wauw te horen. Hoewel ik het op sommige momenten fijn had gevonden de ervaring van deze wandeling met iemand te delen, bedacht ik me ook dat zo op mijn eentje langs de kust van Wales lopen een beetje als mediteren was. Je bent er volledig alleen met jezelf en je gedachten.
Alleen, maar je wordt wel voortdurend herinnerd aan de aanwezigheid van mensen want dit deel van het Pembrokeshire Coast Path ligt in de Castlemartin vuurzone. Dat betekent dat je op voorhand moet opzoeken of het gebied open is en als het open is, moet je nog steeds lang de juiste kant van de omheinig blijven lopen. Om de zoveel tijd zal een bordje je daaraan herinneren.
Ik had bijna mijn doel, St. Govan’s Chapel, bereikt toen het begon te regenen. Verdorie! Ik wist dat het niet ver meer kon zijn en ik wilde echt niet vlak voor het einde terugkeren. Er wachtte me echter nog een obstakel. Vlak voor me stond een kudde koeien. Grote, gespierde koeien. Toen ik ze naderde, zag ik ze hun grote hoofden in mijn richting draaien. Ze stonden langs weerszijden van het pad en ik zou vlak langs hen moeten om mijn wandeling verder te zetten. Ik kon zien hoe ze me aanstaarden en dus hield ik mijn ogen op de grond gericht. Wanneer ik dan toch even opkeek, zag ik hun ogen nog steeds op me gefixeerd. Na wat wel een eeuwigheid leek, was ik de kudde voorbij en slechts enkele minuten verwijderd van St. Govan’s Chapel.
St. Govan’s Chapel is een kapelletje bestaan uit een kamer ingebouwd in de kliffen aan St. Govan’s Head. De kapel dateert van de 6e eeuw, maar het grootste deel werd gebouwd in de 13e eeuw. De kapel werd genoemd naar Sint Govan, een Ierse monik die verondersteld word gewoond te hebben in de grot nabij de plek waar je nu de kapel vindt. Het is echter nog steeds niet duidelijk wie die Govan juist was. Sommige verhalen beweren zelfs dat het gaat om Sir Gawain, een van de ridders van Koning Arthur. We zullen het misschien nooit weten.
Je kan de kapel bereiken door een trap met 52 treden af te dalen, hoewel de legende zegt dat als je de treden telt, het aantal nooit hetzelfde zal zijn wanneer je afdaalt als wanneer je weer naar boven loopt.
Ik was doorweekt op het moment dat ik St. Govan’s Chapel bereikte. Dat niet alleen, maar de treden zagen er ook erg nat en glibberig uit waardoor ik besloot me niet aan de afdaling te wagen. Het regende ook zo hard dat ik mijn camera liever veilig onder mijn twee regenjasjes liet zitten. Ik was wat teleurgesteld om deze anti-climax, maar besloot toch terug te keren. De wandeling heen 1,5 uur geuurd, maar ik wist dat ik in een uur wel terug kon zijn aangezien ik op de heenweg veel foto’s had genomen en filmpjes had gemaakt.
Onderweg passeerde ik een aantal andere wandelaars. We zeiden hallo, maar wandelden dan gauw weer door, allen even doorweekt. Je kan nergens langs het pad even schuilen, dus is regenkledij echt wel aangewezen!
Na ongeveer een uur wandelen bereikte ik de parking weer. Daar deed ik droge sokken en sneakers aan. Het was tijd voor een kopje thee.
Stukken van mijn wandeling en andere dingen die ik deed in Wales zie je in deze video. Je kan ook mijn post over Cardiff lezen.
Praktische informatie over het Pembrokeshire Coast Path
Pembrokeshire Coast Path van Stack Rocks tot St. Govan’s Chapel: 10.1 km heen en terug.
Er is een gratis parking zowel aan Stack Rocks als aan St. Govan’s Chapel.
Zo rij je naar Stack Rocks:
Geef “Emigrate Lane, Castlemartin” in als adres in je gps. Afhankelijk van waar je komt, zal je eerst een klein stukje door een erg smalle baan moeten rijden vooraleer je aan een kruispunt komt, of zal je meteen aan het kruispunt komen. Aan dat kruispunt ligt de ingang tot de Castlemartin schietbaan. Er hangt een bord waarop je kan zien of het gebied open of gesloten is, maar dat zoek je dus best op voorhand al even op. Rij door de poort. Het is vanaf daar nog enkele minuten tot je aan de parking komt. Op een bepaald punt draait de baan naar links, terwijl je ook rechtdoor kan richting een kerkje. Draai mee af naar links, want bij het kerkje moet je niet zijn.
Zo rij je naar de St. Govan’s parking:
Rij naar Bosherston en volg een kleine lokale weg (die volgens Google Maps naamloos is) tot je aan de parking komt.
Als je geen zin hebt om de wandeling heen en terug te maken, kan je ook gebruik maken van de Coastal Cruiser. Deze bus maakt deel uit van een netwerk van Pembrokeshire Coastal Path bussen die wandelaars van en naar verschillende startpunten brengen. Je zoekt best even op voorhand de reistijden van deze bussen op, want ze rijden niet erg frequent.
Als het niet giet, of als je stoerder bent dan ik, kan je aan St. Govan’s Chapel nog iets verder wandelen richting de Lily Ponds in Bosherston. Ze maken deel uit van een Nationaal Natuurreservaat.
is een goede beschrijving van de wandeling van Stack Rocks naar St. Govan’s Chapel.
Vergeet ook niet te controlleren of de schietbaan open is.
Ten slotte, is het erg belangrijk gepaste kleding te voorzien. Uiteraard heb je geen regenjas nodig wanneer de zon schijnt en de hemel blauw is, maar zorg dat je regenkledij in de koffer stopt wanneer je naar Wales vertrekt. Het weer kan er erg snel omslaan, maar daar trekt niemand in Wales zich iets van aan. Het is er immers te mooi om binnen te blijven. Iedereen draagt echter wel gepaste kledij. Je ziet overal lange regenjassen en waterdichte wandelschoenen.
Ik reed naar Stack Rocks vanuit Tenby, waar ik twee nachten in het Langdon Villa guesthouse verbleef. Daar had ik een kleine maar mooie kamer. De gastvrouw en -heer waren er erg vriendelijk en het guesthouse lag op slechts vijf minuten wandelen van het centrum en dicht bij het treinstation, waar ik mijn auto op de grote betaalparking (£4/dag) kon achterlaten.
Pin voor later
PIN MIJ!
OOK LEUK:
24 uur in Cardiff, Wales
St Davids, Wales: zowel stad als schiereiland
Ik reisde naar Wales op uitnodiging van VisitBritain. VisitBritain verzorgde mijn verblijf, vervoer, eten en activiteiten. Weet dat ik hier altijd eerlijk zal schrijven over elke reis die ik maak. Deze post bevat affiliate links