De Krimml Watervallen + andere wateractiviteiten in Zillertal, Oostenrijk

Tijdens mijn eerste reis naar Zillertal in Oostenrijk, woonde ik een “Almabtrieb” bij. Dit is de jaarlijkse gebeurtenis waarbij koeien vanuit de bergen naar de vallei worden geleid om er de winter door te brengen. Ik bleef er toen minder dan twee dagen en was dan ook enorm blij toen ik opnieuw werd uitgenodigd door het toerismebureau van Zillertal om de Krimml watervallen te gaan bewonderen en andere zomerse activiteiten in Zillertal uit te proberen.

Mijn volledige reis bestond uit activiteiten waar water aan te pas kwam. Je kan ze hieronder vinden.

 

Een tocht naar de Krimml watervallen en andere waterige activiteiten in Zillertal, Oostenrijk

1. Een fiets- en wandeltocht naar de Schleierwasserfall in Hart im Zillertal

De tocht naar de Schleierwasserfall in Hart im Zillertal is op zich vrij kort, maar maakt eigenlijk deel uit van de langere “Natur Erlebnisweg”, een belevingsroute in de natuur. Het volledige pad bestaat uit twee rondwandelingen – eentje van 2 km en eentje van 2,5 km.

We reden vanuit Fügen im Zillertal met e-mountainbikes (zalig!) naar de start van de watervallentocht.

De gemakkelijkste manier om het begin van deze tocht is vinden, is door naar de herberg Gasthof Almdiele in Wasserfallstraße 36 in Hart im Zillertal te gaan. Tegenover het Gasthof vind je een grote kaart van de regio waarop de waterval staat aangeduid, en er is ook een bordje dat de richting van de “Schleierwasserfall” aanwijst.

Van hieruit loop je een stukje het bos in en volg je het pad naar boven. Het is een brede en gemakkelijk bewandelbare weg, maar hij is wel wat steil, aangezien je meer dan 100 meter stijgt- van een hoogte van 600 meter tot 750 meter aan de top van de route.

Er is ook een pad voorzien voor zij die zich met hun kinderen aan de route willen wagen en een buggy bij zich hebben. Het lijkt mij echter beter om de buggy achterwege te laten en kleine kinderen gewoon te dragen, aangezien de weg niet verhard is en eveneens vrij steil naar boven loopt.

Op weg naar boven zul je al snel delen van de waterval zien en merk je dat deze enkele keren in haar val wordt onderbroken door kleine platformen. Een infobordje aan de top vertelt ons in het Duits dat deze platformen werden gebouwd omdat er ooit 10 mensen om het leven kwamen door puin en brokstukken die de waterval met zich meebracht.

De platformen, die er trouwens helemaal natuurlijk uitzien, zorgen ervoor dat de waterval een beetje in toom wordt gehouden door haar stroming te breken.

Aan de top kun je zien waar de waterval haar bijnaam, “De Bruidssluier”, vandaan heeft. De waterstroom is heel smal aan de top, maar valt als een sluier open wanneer het naar beneden plonst. Het water is superhelder en schoon, dus je kan het gewoon gebruiken om je drinkfles bij te vullen.

De tocht naar beneden loopt langs dezelfde weg als langs waar je gekomen bent. Tijdens de wandeling kan je genieten van prachtige uitzichten over de vallei.
 

2. Een dagje aan de Hintertuxer Gletscher

Er zijn een heleboel dingen om te doen in Hintertux, vooral aan de Hintertuxer Gletscher, waar een heel jaar door sneeuwpret te beleven valt. Je kan er gaan wandelen, fietsen, met de kinderen naar één van de vele speeltuinen gaan of je kan er door de Spannagelhöhl kruipen, de grootste berggrot in de centrale Alpen.

Ik was er om dingen met water te doen, dus maakten we een wandeling naar enkele watervallen en brachten een bezoekje aan de “Natur Eis Palast”, een soort door de natuur gevormd ijspaleis op de top van de gletsjer.
 

Een wandeling naar de watervallen “Schraubenfall” en “Kesselfall” en naar de Sommerbergalm

Mijn gids Rasmus en ik reden naar het begin van het Hintertux kabelbaanstation. Er ligt een grote parking naast, en je hebt er wegwijzers die verschillende routes aanduiden.

Wij gingen voor de Schleierwasserfall (yep, nog eentje!) – Weitental – Tuxerjochhaus route. Het einde van de route is bij de Sommerbergalm, waar je de kabelbaan naar boven kan nemen naar de gletsjer, of opnieuw naar beneden kan naar de vallei. Je kan van daaruit ook gewoon terugwandelen van waar je gekomen bent. Dit neemt een tweetal uur in beslag.

Zoals je kan zien zou de route die we namen 3.5 uur in beslag nemen (de website zegt zelfs 4), maar wij deden er 2 uur en 50 minuten over. Mijn conditie is vrij gemiddeld. Ik wandel vaak en lang, maar bij het bergopwaarts gaan, krijg ik wel moeite met mijn ademhaling. En deze wandeling gaat vrij sterk bergopwaarts, vooral in de eerste 4 van de in totaal 7.2 km

De totale stijging hangt een beetje af van waar je vertrekt. Je maakt een klim van tussen de 800 en 900 meter en een afdaling van ongeveer 275 meter. De afdaling is voornamelijk de wandeling vanaf de Tuxerjochhaus naar de Sommerbergalm aan het einde van de tocht.

Het eerste deel loopt langs een vrij smal maar 100% veilig pad tussen de bomen. Dit is het moeilijkste deel van de wandeling wat betreft de klim, maar op geen enkel moment heb ik last gehad van mijn hoogtevrees. Aan het begin heb je een prachtig zicht op de vallei. Later kan je op een bankje even uitblazen en opnieuw van het uitzicht genieten.

Leuk om weten: Rasmus vertelde dat je best pauzes van minder dan drie minuten kan nemen zodat je spieren niet afkoelen en hartslag niet te veel daalt. Dit geldt enkel wanneer je even op adem wilt komen, niet wanneer je stopt om wat te eten.

Wanneer je de grens van het bos bereikt, zie je het landschap open gaan en kom je aan je eerste doel van deze wandeling: de 40 meter hoge Schleierwasserfall. Het water klotst voor een deel op het pad, wat indrukwekkend is om te zien. Er stroomde heel veel water toen wij er waren waardoor we de druppels konden voelen, maar we werden gelukkig niet kletsnat.

Als je het risico niet wilt nemen, is het misschien geen slecht idee om een regenjas mee te brengen, hoewel het deel van de wandeling waar je nat kan worden maar een paar meter lang is.

Voorbij de waterval verandert het landschap in echt alpenland en loopt het pad over in een bredere grindweg. Als je goed rondkijkt, kom je misschien enkele marmotten tegen. Wij hebben er enkelen kunnen spotten en konden zien hoe ze aan het fluiten gingen.

Wanneer ze fluiten, gaan ze op hun twee achterste poten staan en produceren ze een luid geluid waarmee ze andere marmotten laten weten dat er vreemde wezens (wij dus) in de buurt zijn. Het gefluit zou je gemakkelijk voor dat van een vogel kunnen houden.

De marmotten die hier leven zijn vrij goed gewend aan mensen. Rasmus liet me zelfs enkele filmpjes zien van marmotten die heel dicht bij kwamen. Ik heb ze enkel vanop een afstand kunnen aanschouwen.

We zagen ook enkele zwarte schapen, en als je geluk hebt, kom je misschien een gems tegen.

Op dit punt kan je de weg blijven volgen tot de Tuxerjochhaus en van daaruit naar de Sommerbergalm gaan. Je kan er ook voor kiezen om op een bepaald moment naar rechts te gaan en een smal en steil stenen pad te volgen over de berg. Dat deden we eerst, maar kozen dan later toch voor de gemakkelijke weg wanneer die het pad nog eens kruiste. Op mijn vraag, geef ik toe.

Als je bij de Tuxerjochhaus aankomt, kan je recht naar beneden naar de Sommerbergalm gaan of je kan eerst nog even naar de Pfannköpfl, een top op een hoogte van 2,388 meter, wandelen. Er loopt geen echt pad naartoe, maar volgens Rasmus is het best een gemakkelijke klim.

Toen we er aankwamen, had ik het echter even gehad en begon mijn maag een beetje te rommelen. We gingen dan ook rechtstreeks door naar de Sommerbergalm van waaruit we de kabelbaan namen naar de Tuxer Fernerhaus om er te lunchen.
 

Goed om te weten
Voor deze wandeling is het echt noodzakelijk dat je degelijke wandelschoenen draagt. De grindweg op de top is misschien wel te doen in sneakers, maar het eerste deel bestaat uit stenige, oneven moddergrond. Je kan proberen om ook dit in sneakers te doen, maar ik raad het absoluut niet aan.

Ik raad ook aan om verschillende lagen kleding mee te brengen, vooral als je erna nog naar de gletsjer wil gaan. Aangezien je stijgt tijdens de wandeling, kan de temperatuur wat dalen en kan het winderig en fris te worden.

Ik droeg twee wandelshirts over elkaar en hoewel het nog geen 20°C was, heb ik een hele tijd gezweet. Maar oké, ik zweet meestal vrij snel als ik aan het wandelen ben, en toen we even gingen zitten om iets te eten, koelde ik ook snel weer af.

Je vindt enkele bankjes langs het pad, maar nu ook niet zo overdreven veel. Dus als je plots heel veel honger krijgt, en je moet NU eten, kan je best gewoon op een steen gaan zitten. :D
 

Lunchen met een prachtig zicht aan de Wirtshaus am Tuxer Ferner

Na onze wandeling namen we de kabelbaan vanaf de Sommerbergalm naar de Tuxer Fernerhaus. In de zomer is dit enkel een self-service restaurant, maar in de winter word je er ook aan tafel bediend. Mijn lasagne was gigantisch, lekker en exact wat ik nodig had om te bekomen van de stevige wandeling.

Normaal gezien zou je vanuit dit restaurant een prachtig uitzicht moeten hebben. Toen wij er waren was het jammer genoeg heel mistig waardoor we niet ver konden kijken. Dus als jij ernaartoe gaat op een heldere dag, laat me dan zeker weten hoe het was!
 

Doe een VIP tour in het Hintertux IJspaleis

Op de top van de Hinterlux Gletscher bevindt zich het Natur Eis Palast. Deze ijsgrot in de gletsjer werd slechts een tiental jaar geleden ontdekt door een man die Roman heet. Hij maakte handmatig een route door de gletsjer en organiseert nu rondleidingen vanuit een kleine container naast het Panoramaterras dat je kan zien vanuit het kabelbaanstation.

Ik had uiteenlopende reviews op TripAdvisor gelezen over het ijspaleis, dus ik was een wat bezorgd. Volgens de negatieve reviews was het er een beetje gevaarlijk omwille van de gladde vloeren en ladders en zou het binnenin nogal aan de krappe kant zijn.

Dus, hoe was het nu eigenlijk?

Ik vond het heerlijk, maar ik denk dat ik gewoon een beetje geluk heb gehad. Laat me de ervaring even overlopen.
 

Er geraken
Om de ingang van het ijspaleis te bereiken, moet je een redelijk steile helling afdalen. Ik was er op een namiddag in juni, met een temperatuur boven de nul graden waardoor de sneeuw nogal papperig was. Hierdoor was het wel moeilijk om naar beneden te gaan, maar het was gelukkig niet echt glad.

Ik denk dat het er wel wat moeilijker aan toe kan gaan als de sneeuw aanvriest in de winter. Ook voor mensen die niet goed te been zijn, kan de afdaling een uitdaging zijn.
 

Binnenin
Binnen in de grot kan de vloer inderdaad glad zijn. Hoewel je op matten loopt en de temperatuur constant nul graden aanhoudt, zorgt de warmte van onze lichamen ervoor dat het ijs een beetje smelt. Het gesmolten ijs komt dan, voornamelijk in de namiddag, op de matten terecht waardoor het nogal glibberig wordt onder je voeten. Ik heb echter nooit schrik gehad om uit te glijden.

Wel vreesde ik dat mijn hoogtevrees zou opspelen. Ik had op voorhand foto’s gezien van ladders die je moet beklimmen om van het ene niveau naar het andere te geraken. Maar uiteindelijk bleken de ladders maar twee meter hoog te zijn, en waren ze goed vastgemaakt, dus het viel allemaal wel mee. Als je niet goed te been bent, sla je deze activiteit misschien beter over.

Uiteindelijk heb ik me ook nooit claustrofobisch gevoeld in de grot, maar hier heb ik wel geluk mee gehad aangezien we de enige twee mensen waren die de laatste tour van de dag deden. Roman vertelde me dat in de zomer groepen vaak uit twintig mensen bestaan. Ik kan me voorstellen dat het inderdaad oncomfortabel kan aanvoelen als je met zoveel mensen door de smalle gangetjes moet lopen. Volgens mij is het met zo’n grote groep ook moeilijk om gids te horen. En dit brengt me bij…
 

De rondleiding zelf
Het hele ijspaleis wordt gerund door slechts drie mensen: Roman en twee gidsen/helpers. Onze gids heette Paul, een jonge Brit die enkele jaren geleden naar Zillertal is verhuisd en duidelijk verliefd is op zijn werkomgeving. Je zag de pretlichtjes in zijn ogen als hij vertelde over de gletsjer en de ijsgrot en hij beantwoordde met veel enthousiasme al onze vragen. Hij gaf ons informatie over de geschiedenis van het Natur Eis Palast, de werkzaamheden aan de tunnels en de toekomstplannen voor de plek.

We leerden meer over ijskristallen, het wetenschappelijk onderzoek dat in de grot wordt gedaan en we kwamen zelfs te weten welke beroemdheden er reeds langs kwamen. Het was een toffe en leerrijke rondleiding, vooral dankzij Paul. Een goede gids doet echt wonderen voor een activiteit als deze.
 

De boottocht
Naast de gewone rondleiding kan je nog enkele andere speciale dingen doen in het ijspaleis: een photoshoot, ijszwemmen, rechtstaand paddleboarden, of – zoals wij deden – een kleine boottocht.

Zoals je ook op reviewsites kunt lezen, stelt de boottocht niet zoveel voor. Je zit in een rubberen bootje dat door de gids wordt voortgeduwd over een klein meer. Maar hey, je zit wel in een boot op een meertje IN een gletsjer, 30 meter onder de oppervlakte!

Dus ja, ik was best wel opgetogen.

Heb ik trouwens al gezegd dat er lichtjes hangen die van kleur veranderen? Zalig toch? En als ik het me juist herinner, is het ook de langste route ter wereld die je met een boot in een gletsjer kan doen. Dat alleen al maakt het echt cool. Maar misschien ben ik gewoon gemakkelijk blij te maken.
 

Hoe zit dat nu eigenlijk met die grot?
Roman maakte deel uit van een bergreddingsteam toen hij een kloof ontdekte aan de top van de Hintertux Gletscher. Hij besloot een kijkje te gaan nemen in de spleet en stuitte er op natuurlijk uitgeholde kamers van ijs onder de hellingen. Dankzij zijn kennis van de gletsjer en zijn ervaring in de bergen, mocht hij het Natur Eis Palast hier starten dat, naast de natuurlijke kamers, nu ook met de hand uitgegraven ruimtes bevat.

De grootste zaal is 15 meter hoog en ligt ongeveer 25 meter onder de skihellingen. Elke dag wordt er door Roman of een van zijn collega’s gesmolten ijs weggepompt uit de grot. Zo zorgen ze ervoor dat het water niet aanvriest waardoor de vloer verhoogt, zodat het plafond hoog genoeg blijft om erdoor te wandelen.

Het paleis is een populaire attractie en in het hoogseizoen kunnen de groepen vrij groot worden. Het is leuker om, net als ik, een bezoekje te brengen tijdens de rustigere perioden omdat de groepen dan veel kleiner zijn en je meer op je eigen tempo van het paleis kan genieten.

Sinds haar opening zo’n 10 jaar geleden, is het paleis telkens groter en groter geworden. Hoewel de medewerkers ervoor zorgen dat het ook steeds makkelijker bereikbaar wordt voor het publiek, raad ik aan het alleen te bezoeken als je tamelijk goed te been bent aangezien je enkele ladders moet beklimmen.

Ik vond het best wel interessant om Paul te horen vertellen over hoe ze de gletsjer onderhouden en hoe het weer hun werk beïnvloedt.
 

Praktische informatie
Check de website voor up-to-date informatie over de openingsuren en toegangsprijzen. Momenteel is het Natur Eis Palast het hele jaar door elke dag en onder alle weersomstandigheden open. Ik betaalde €21 voor de één uur durende VIP-tour inclusief het boottochtje.

Je kan hier enkel contant betalen.

Je geraakt er door de Gletscherbus 3 te nemen van het Sommerbergalm kabelbaanstation.

Voorzie stevige, waterdichte schoenen (bij voorkeur wandelschoenen) en draag warme kledij. Binnenin de gletsjer is het voortdurend 0°C. Je krijgt ter plaatse een helm voor je het paleis binnen gaat.
 

Bezoek het Panoramaterras voor een adembenemend uitzicht

Op het Panoramaterras, dat op de top van Hintertux Gletscher op een enorme hoogte van 3,250 meter ligt, kan je normaal gezien genieten van een 360° uitzicht over de regio en haar beroemde bezienswaardigheden zoals de Grossglockner, de Zugspitze, en de Dolomieten. Jammer genoeg was het super mistig toen ik er was en kon ik maar een paar meter vooruit zien.

Goed om te weten
Het platform is toegankelijk met een rolstoel of buggy.

Je geraakt er door de Gletscherbus 3 te nemen van het Sommerbergalm kabelbaanstation tot de Gefrorene Wand, het hoogste kabelbaanstation in de regio.
 

Hoe geraak je bij de Hintertux Gletscher?

Hintertux ligt op zo’n 175 km ten zuiden van München, ten zuidwesten van de Oostenrijkse Gerlospass en ten zuidoosten van Innsbruck in de Tuxertal, dicht bij de Italiaanse grens.
 

3. Lunch aan de “Bochra See” in Stumm

De “Bochra See” is zo een van die plekjes die je niet snel vergeet, niet omdat het er zo spectaculair is maar omdat het je een speciaal gevoel geeft als je er bent. Dit artificiële vismeer ligt op het einde van de weg door het dorpje Stumm. Toen ik er was, kon je het nog niet terugvinden op Google Maps.

De taxi bracht me ernaartoe, en ik werd onmiddellijk verwelkomd door de eigenares en Jacob (niet zijn echte naam – die ben ik, shame on me, vergeten), een lokale bewoner die gewoon dol is op de plek en er dagelijks zijn koffietje komt drinken, een beetje komt babbelen en wat meehelpt.

Martina sprak geen Engels dus riep ze de hulp in van Martin (ook niet zijn echte naam), een 19-jarige jongen die op dat moment aan het studeren was voor zijn laatste examens aan de middelbare school. Hij leek blij te zijn even vanachter zijn boeken vandaan te komen om mij te leren vissen. We pakten een vislijn, en na een aantal keer proberen, begon het mij wel te lukken.

Houd de lijn vast. Open het ding. Gooi de lijn uit. Doe het ding dicht. Wacht.

Vraag me alsjeblieft niet naar de technische termen, want waarom zou je die nodig hebben als je een paar uurtjes rustig wil vissen?

Na een goede gooi lieten we de lijn in het water rusten om vissen te lokken, en Martin vertelde me meer over het meer, zijn plannen na de middelbare school en hoe hij nooit weg wil uit Zillertal. We babbelden over het Oostenrijkse schoolsysteem, de bergen, hoe de klimaatverandering haar effect heeft op de winters in Oostenrijk en nog veel meer.

Het leeftijdsverschil van 12 jaar maakte niets uit, en ik was blij met het gezelschap terwijl er maar geen beweging leek te willen komen in mijn lijn.

Een steur van zo’n meter lang bleef langs de waterkant zwemmen alsof hij met ons wou komen spelen. Later kreeg hij het gezelschap van twee anderen. Het waren prachtige dieren, maar ze leken geen zin te hebben om naar ons aas te zwemmen.

En dan gebeurde het.

Een ruk. Een beetje gefriemel. We hadden beet!

Martin pakte de hengel terwijl ik naar mijn gsm greep om te filmen hoe hij de vis probeerde binnen te halen. Hij was niet zo groot – zo’n 40 cm denk ik – maar hij verzette zich stevig. Hij bleef kronkelen tot plots…

*SNAP*

Letterlijk. De lijn brak.

“What an asshole”, riep Martin uit. Het was een beetje raar om zo’n woorden uit de mond te horen komen van iemand die tot dan toe heel zacht en vriendelijk had geklonken. Yup, het was een beetje rot wat die vis had gedaan, maar ik was nog steeds gewoon blij dat we op z’n minst iets aan de haak hadden kunnen slaan.

We namen een nieuwe lijn en gingen voor een tweede poging. Op dat moment kwam er een groep schoolkinderen aan. Ze kregen een rondleiding, namen een groepsfoto op het schiereilandje en aten een ijsje terwijl wij wachtten en verder praatten.

Ik dacht dat ik al dat wachten een beetje saai zou vinden, maar in plaats daarvan ervaarde ik de rust en vrede waar hobbyvissers het vaak over hebben. Het was ook heel fijn om in zo’n mooie omgeving te vertoeven terwijl de zon scheen.

Martin vertelde me dat er soms wel 20 mensen aan het vissen zijn aan het meer, en dat er nog eens veel meer mensen gewoon komen kijken en genieten van de rust.

Aan de Bochra See – genoemd naar de eigenaars van het meer – komen lokale inwoners gerookte vis kopen om mee naar huis te nemen of ter plekke op te eten. Naast het grote meer is er ook nog een kleinere vijver van waaruit Martina haar vis vangt om te bereiden of om naar het grote meer te brengen. Ze rookt niet elke dag vis, dus als je graag wat hebt voor de lunch, kan je best de dag van tevoren even langsgaan en vragen wanneer er gerookte vis te koop is.

Je kan waarschijnlijk al wel raden dat ik niet met honger naar huis ben gegaan, hoewel ik zelf niks heb kunnen vangen. Nadat we onze hengels hadden opgeborgen, bracht Martina ons een prachtig uitziend “voorgerechtje” gemaakt van komkommers, wortels, radijzen, gezouten vlees, druiven en kaas. Dit alleen al was genoeg om de maag te vullen, maar toen kwam de gerookte vis.

En die was heerlijk.

Gewoon pure, gerookte vis. Geen sausjes of andere dingen die de smaak zouden verdoezelen. Ik begin zelfs nog een beetje te kwijlen terwijl ik erover schrijf. Wat een fantastische maaltijd!

Terwijl ik daar zat te eten, bleven mensen maar langskomen om gedag te zeggen, mee te helpen of koffie te drinken. Martina heeft echt iets speciaals gecreëerd met de Bochra See. Het is niet gewoon een vismeer, en ook niet zomaar een cafeetje. Het is een plek waar inwoners en bezoekers samenkomen en verhalen delen.

Ik wens haar en haar vrienden en familie het allerbeste voor de toekomst en raad iedereen aan eens bij haar langs te gaan als je in Zillertal bent.
 

Praktische informatie
Als je wil gaan vissen aan de Bochra See, kost dit je €18 per dag. Hierin is het gebruik van de vishengels, emmers, netten en stoelen inbegrepen, alsookt 1kg aan gevangen vis.

Je kan ook gewoon langsgaan voor een drankje of een wandeling langs het meer. Je vindt er voldoende stoelen en bankjes om in uit te rusten en te genieten van het prachtige uitzicht. Aan de ingang is gratis parking voorzien.
 

4. Bezoek de Krimml waterval, de grootste waterval in Europa

Heb je je ooit afgevraagd wat de hoogste waterval in Europa is en waar die zich bevindt? Wel, die bevindt zich dus in Zillertal, Oostenrijk en heet de “Krimmler Wasserfälle” of de Krimml waterval. Deze maken een val van 380 meter over drie niveaus en zijn daarmee meteen ook de vijfde hoogste waterval in de wereld.

De waterval ligt in het nationale park Hohe Tauern, dat maar liefst 1,856 km² groot is en daarmee in drie provincies ligt: Carinthia, Salzburg en Tirol. De waterval heeft een eigen betalende parking, maar je kan je auto ook gratis kwijt in het centrum van het dorpje Krimml dat vlakbij ligt.

De meeste mensen komen via de rechterkant bij de waterval, wat de meer toeristische kant is. Hier heb je een aangelegde weg naar de waterval die toegankelijk is voor rolstoelen en buggy’s. Je betaalt wel €3 als je langs hier komt, waarmee je mee betaalt voor het onderhoud van de weg en het wandelpad dat langs de waterval loopt.

Het betalende pad naar de watervallen van Krimml is 4 km lang en gaat via het laagste deel van de waterval (een 10-tal minuten wandelen vanaf het begin) tot het hoogste deel (waar je gemiddeld een uur over doet). Onderweg heb je een goed zicht op de waterval. Of dat is toch wat mij gezegd werd, want helaas had ik enkel tijd om het onderste deel te bezoeken. Ik plan nu al eens terug te gaan voor de volledige wandeling.

Aan de linkerkant van de waterval loopt een alternatief pad. Hier heb je een minder goed zicht op de waterval, maar het pad is gratis en minder bekend. Als je de drukte wil vermijden, kan je dus best langs deze kant lopen. Of je kan ze allebei doen, aangezien ze maar op een paar minuten wandelen van elkaar liggen.
 

Goed om te weten
De lucht aan de linkerkant van de waterval bevat speciale stoffen die perfect zijn om astma en allergieën te genezen. Veel mensen komen dan ook naar Krimml voor twee à drie weken om er een gezondheidsprogramma te volgen. ‘s Ochtends gaan ze vaak naar de linkerkant van de waterval om er ademhalingsoefeningen te doen. Op zo’n momenten is niemand anders er toegelaten.

Als je de linkerkant van de waterval wil bezoeken, kan je dit dus best in de namiddag doen. Soms worden er ook in de namiddag ademhalingsoefeningen georganiseerd, maar deze zijn voor iedereen toegankelijk. Je kan dan gewoon gezellig meedoen en genieten van het effect van de propere lucht van de waterval op je longen en luchtwegen.
 

5. Leer alles over water bij het Watervalcentrum in Krimml

Aan het begin van het pad naar de waterval van Krimml, kan je ook een bezoek brengen aan een centrum in Krimml dat volledig is gewijd aan de watervallen. Het is een interactief museum waar je alles kan leren over water en haar rol in de natuur en ons leven.

Heel leuk zijn de vele “waterspeeltjes” in de tuin van het museum. Eigenlijk zijn ze bedoeld voor kinderen, maar ergens diep vanbinnen zijn we allemaal nog wat kind, toch? Dus geniet ervan… en schrik niet als je nat wordt :-)

In het museum vind je een cafetaria met een groot terras. De tuin is goed onderhouden, dus ouders kunnen hun kinderen er met een gerust hart laten spelen terwijl ze zelf genieten van een drankje. Er is ook eentoilet, en je kan gebruik maken van de gratis WiFi.
 

Mijn hotel in Fügen

In Zillertal, Oostenrijk heb je een ruime keuze aan hotels. Hieronder vind je een review terug van het hotel in Fügen waar ik verbleef.
 

Aktiv- und Wellnesshotel Haidachhof Zillertal

Dit vier-sterren wellness hotel in Fügen was mijn tijdelijke thuis voor drie nachten. Het ligt vlak bij het kabelbaanstation van Fügen en bij de start van heel wat wandel- en fietsroutes. In de winter kan je hier een gratis bus nemen naar de skipistes in Hochfügen en in de zomer worden er regelmatig fiets- en wandeltochten georganiseerd. Je kan in het hotel zelfs wandelstokken en rugzakken verkrijgen.

Daarnaast voorziet het hotel ook yogamatjes voor diegenen die hun oefeningen willen blijven doen tijdens hun reis. Dit kan zowel op jezelf als door één van de yogalessen te volgen die in de zomer worden georganiseerd aan het buitenzwembad.

Als je zin hebt om binnen te blijven, kan je gebruik maken van de wellnessruimte waar je verschillende sauna’s, een jacuzzi, een stoombad, zonnebanken, een groot verwarmd binnenzwembad, een groot buitenzwembad en een lounge kan vinden. Massages en andere behandelingen kunnen worden aangevraagd voor een extra prijs. Het hotel voorziet kamerjassen en slippers voor haar gasten.

Kinderen kunnen zich uitleven in de speelkamer terwijl volwassenen kunnen biljarten, en soms organiseert het hotel activiteiten na het avondeten, zoals een casino-avond.

Als je een half pension boekt, kan je ‘s morgens genieten van een uitgebreid ontbijtbuffet, inclusief versgemaakte koffie en eitjes die op aanvraag worden bereid. In de namiddag is er een salade- en snackbuffet dat bestaat uit groenten, tapas, fruit en cake.

Het avondeten begint bij het saladebuffet en wordt vervolgd met een driegangenmenu. Bij de eerste gang heb je altijd de keuze tussen een hartige of een lichte soep. Voor de hoofdgang kan je kiezen tussen vis, vlees of een vegetarisch gerecht. Tijdens het aspergeseizoen kan je daarnaast ook nog kiezen voor een aspergegerecht.

Voor het dessert zijn er altijd twee opties, maar ik heb gemerkt dat je ook gewoon een ijsje kan vragen als je daar meer zin in zou hebben.

Geen zwarte typisch Oostenrijkse gerechten hier. Het eten was altijd verfijnd en ik ben toch steeds met een volle maag van tafel gegaan :-)

Het personeel was altijd super vriendelijk en gastvrij, en ze spraken allemaal vlot Engels.

En de kamers?

Omdat het laagseizoen was en het hotel niet helemaal was volgeboekt, had ik het geluk om in een suite te mogen slapen.

Zoals je kan zien, heb je vanuit het hotel een prachtig uitzicht op zowel de vallei als op de berg. Als ik nog eens naar Zillertal kom, zou ik zeker opnieuw voor dit hotel kiezen.

Wil je hier ook verblijven?
Klik hier voor meer reviews, prijzen en beschikbaarheid.
 

Hoe naar Zillertal reizen

Je vliegt best naar Munchen of rijdt rechtstreeks naar Zillertal.
Een goed overzicht aan vluchtopties en -prijzen, vinda je op Skyscanner.

Indien je vliegt, zal je een transfer moeten boeken vanaf de luchthaven en dan ter plekke alles met taxi's doen. Veel handiger is een auto huren.

Kijk voor je huurwagen op RentalCars.com. Die site vergelijkt meer dan 900 verhuurders en heeft een beste-prijsgarantie.
 

Vergeet je reisverzekering niet

Verwacht het beste, maar bereid je voor op het ergste. Reisverzekering dekt je in het geval je reis (deels) geannuleerd wordt, je ziek wordt, of gewond raakt. Ik zorg ervoor dat ik altijd gedekt ben wanneer ik op reis vertrek.

Nog geen reisverzekering? Dan raad ik SafetyWing aan. Ze bieden superflexibele opties en je kan bij hen zelfs een reisverzekering nemen wanneer je al op reis bent.
 

PIN VOOR LATER

 

Ik bezocht Zillertal in samenwerking met het toerismebureau van de stad. Zoals altijd wanneer ik samenwerk met bestemmingen, heb ik volledig uit mezelf geschreven over deze trip. Je vindt hier enkel en alleen mijn eerlijke mening.