Roadtrip Oostenrijk: 5 regio’s verkennen in 8 dagen

Na mijn eerste reis naar Oostenrijk in de winter, was ik benieuwd om het land ook in de zomer te ontdekken. De meeste mensen associëren Oostenrijk met wintersport en hoewel ik wist dat er veel mensen gaan wandelen in Oostenrijk in de zomer, wist ik weinig meer over zomeractiviteiten in het land van de “Sound of Music”.

Enter #AustrianTime.

#AustrianTime is een campagne van het Oostenrijke toeristenbureau die mensen wil tonen hoe het voelt een echte “Oostenrijktijd” te hebben. De campagne brengt reizigers verder dan de skipistes, naar lokale tavernes waar je traditionele Oostenrijkse gerechten kan eten, winkels die authentieke kledij verkopen en kabeltreinen die je mee de met groen overdekte bergen opnemen.

Ik was uitgenodigd om deel te nemen aan een road trip door Oostenrijk om te ontdekken waar #AustrianTime om draait. We reden door maar liefst 5 Oostenrijkse regio's en hieronder deel ik onze exacte route met jullie. Hoewel we elke nacht op een andere plek sliepen en ik besef dat dat niet voor iedereen is, genoot ik van elk moment.

Doe je het liever wat langzamer aan, dan kan je deze route als uitgangspunt nemen voor je eigen vakantie in Oostenrijk. Doe hem trager of beperk je tot slechts een of twee regio's en kom later lekker terug voor de anderen.

Alle credit voor deze route gaat naar Katrin van de Brusselse afdeling van het Oostenrijkse toerismebureau. Zij nam ons mee naar de mooiste plekjes in het land. Al wat wij moesten doen, was genieten en alles in ons opnemen zodat ik dit nu met jullie kan delen.

Interesse in een specifieke activiteit of regio? Klik deze dan aan in onderstaande inhoudstafel. Zo niet, dan volg je onze reis gewoon mee van begin tot einde.

 

Acht dagen Oostenrijk in 5 regio's

Dag 1: Innsbruck

Een wandeling door de stad

Nadat ik eerst twee dagen in Wenen had doorgebracht om daar de Wals te leren dansen en wat Weense cultuur op te snuiven, nam ik de trein naar Innsbruck om daar aan mijn reis te beginnen samen met Katrin van Oostenrijk Toerisme en medebloggers Bart van VetexBart en Bruno from Reisreporter.

Ik was nog nooit in Innsbruck geweest maar was al vaak verteld dat het een fijne stad is om te bezoeken. Na mijn aankomst in het treinstation, zag ik meteen waarom.

Innsbruck ligt in een vallei omgeven met bergen. Het centrum bestaat uit kleurrijke huizen die je doen glimlachen wanneer de zon hun vrolijkheid versterkt en op een zondag zijn de straten zo leeg dat het lijkt alsof de stad van jou is.

Je beseft al gauw dat dat niet zo is wanneer je de Oude Stad bereikt. Hier vindt je de meeste bezienswaardigheden van Innsbruck en dus is het ook de plek die de meeste toeristen aantrekt. We wandelden over de Maria-Theresien-Strasse van de Triumpforte langs de Breakfast Club, waar ik eerder die dag gauw geluncht had terwijl ik wachtte op de anderen.

Nadien werden we door de St. Anna's Kolom verwelkomd in de autovrije zone.

We vervolgende onze tocht langs de roze Spitalskirche om zo de Herzog-Friedrich-Strasse te bereiken. In deze straat vind je de Stadtturm en het Goldenes Dachl, het huis met het gouden dak. Als je nog wat meer informatie over Innsbruck zoekt, kan je daarvoor om de hoek bij het toeristenkantoor terecht.

De Stadtturm is een van de plaatsen om te bezoeken in Innsbruck. Wanneer je de toren beklimt, krijg je immers een uitzicht over de Oude Stad. Jammer genoeg hadden we hier geen tijd voor en dus zette ik het op mijn lijstje van dingen om te doen wanneer ik nog eens terugkom.

Wil je ook een begeleide wandeling maken door Innsbruck? Deze tour krijgt goede reviews. Je kan ook altijd een privégids boeken.

Zoals ik al zei, is Innsbruck volledig omringd door bergen. Dus wat denk je dat we deden? We beklommen er eentje, natuurlijk! Maar dan wel met een kabeltreintje.
 

Met de Nordkettebahn de Nordkette op

De Innsbruck Nordkette maakt deel uit van de Oostenrijkse Alpen en verwelkomt reizigers het hele jaar door. In de winter dalen skiërs en snowbaordes van de hellingen af (hoewel de grotere skigebieden net buiten de stad liggen), terwijl in de zomer vooral wandelaars, mountainbikers en liefhebbers van fantastische uitzichten de Innsbrucker Nordkettenbahnen naar boven nemen.

De Innsbruck kabeltrein heeft enkele verschillende stops. Je kan ervoor kiezen slechts gedeeltelijk de berg op te gaan,of helemaal naar de top, die op 2300 meter hoogte ligt. Aangezien je het beste uitzicht hebt van op de top, trokken wij helemaal naar boven.

Dit was de eerste van vele momenten tijdens onze rondreis waarop ik mijn hoogtevrees onder ogen moest komen. Ik ben geen fan van kabeltreinen en hoewel deze groot was en stevig leek, voelde ik me ongemakkelijk en was ik blij toen ik er uit kon.

Het duurde echter niet lang voor mijn angst verdween. Eens uit het kabeltreinstation, was dit het zicht dat ik te zien kreeg:

Er lag zelfs nog wat sneeuw van de voorbije winter.

Leuk weetje: in Oostenrijk zijn er plekken waar je het hele jaar door kunt skiën en snowboarden, zoals op de Hintertux gletsjer. Het wintersportseizoen eindigt op de meeste plekken ook pas eind april of begin mei, zoals in Serfaus-Fiss-Ladis

Aangezien de Innsbruck Bergbahn je echt meeneemt naar de top, krijg je er een zicht van 360° op de omgeving. Aan de ene kant ligt Innsbruck, met de luchthaven en in de verte zelfs de Europabrug, een geliefde plek voor bungee jumpers. Aan de andere, het ruwe gebergte.

Voor de terugkeerden naar de stad, stapten we even uit op 2000 meter. Geen zorgen, ook daar was een station en ook hier kon je van het uitzicht genieten (en van wat sneeuw!). Wie tijd heeft, kan typisch Tiroolse gerechten proberen in het Seegrube, het restaurant dat vlak naast de kabelbaan ligt.

 

Praktische informatie
De Nordkettebahnen brengen je naar de top van de Nordkette in zo'n 20 minuten. Opstappen doe je in het Hungerburgstation. Dat ligt op wandelafstand van de oude stad en werd ontworpen door de befaamde architecte Zaha Hadid. Onderweg naar de top kom je lang nog twee andere stops: eentje aan de Alpenzoo en eentje aan het Seegruberestaurant.

Ticketprijzen hangen af van tussen welke stations je reist, waar je uitstapt, of het winter, zomer of een vrijdagavond is en of je recht hebt op eenn korting of niet. Een kaartje retour voor een volwassene kan oplopen tot €33. Dat is best duur, maar het is het, naar mijn mening, wel waard.
Je kan hier een kaartje boeken.

Als je de kost wat wil beperken, kan je altijd de kabeltrein naar boven nemen en dan naar beneden hiken, of je kan een Innsbruck Card kopen. Daarmee krijg je korting op allerlei attracties in de stad, alsook op het openbaar vervoer en de kabelliften. Meer info over de kaart vind je hier.

En als mijn foto's je nog niet overtuigd hebben, kan deze Nordkette webcam dat misschien wel.
 

Diner bij aDLERS

We eindigden de dag bij aDLERS, het hoogste hotel in Innsbruck met 12 verdiepingen en een restaurant met groot terras op het bovenste. Aangezien het mooi weer was, namen we plaats op het terras van waar we een mooi uitzicht hadden over de stad, van de bekende Bergisel skijump tot aan de luchthaven van Innsbruck. We zagen zelfs twee vliegtuigen landen!

Terwijl de zon onderging en we terugkeken op onze eerste dag in Oostenrijk, genoot ik van een grote salade, de vangst van de dag en een zoet chocoladedessert. Ik heb nog geen andere restaurants in Innsbruck uitgeprobeerd, maar aDLERS is zeker een must!

aDLERS
Bruneckerstrasse 1
Innsbruck
 

Slapen in het NALA Individuellhotel

Na een dag vol nieuwe ontdekkingen, viel ik snel in slaap eens ik me neerlegde in het NALA Individuellhotel, een boetiekhotel dat een eerlijk ontbijtbuffet aanbiedt in de ochtend. Na het ontbijt zouden we al weer vertrekken, maar ik wist dat ik zou terugkeren. Een namiddag is gewoon niet genoeg om lles te zien wat deze stad te bieden heeft.

Ook in het NALA hotel verblijven? Bekijk hier meer reviews, prijzen en beschikbaarheid.
 

Dag 2:Matrei in Osttirol

De tweede dag van onze reis trokken we de Oostenrijkse natuur in. We verlieten de stad en reden recht naar het Hohe Tauern National park in Osttirol voor een korte wandeling.
 

National Park Hohe Tauern

We parkeerden onze huurwagen aan het Matreier Tauernhau in Innergschlöss waar we parkranger Emmanuel en Eva van het toerismebureau van Osttirol ontmoetten. Zij zouden ons begeleiden tijdens onze wandeling door het park.

De korte wandeling die ze voor ons gepoland hadden, zou later slechts een opwarming blijken voor wat ons de komende dagen nog te wachten stond en het was ook de eerste van vele zomerwandelingen in Oostenrijk voor mij. Ik genoot er met volle teugen van zo omringd te zijn door groen en rust en proefde smakelijk de frisse lucht terwijl de bergtoppen goedkeuren op me neerkeken.

Emmanuel staarde voortdurend de lucht in, op zoek naar roofvogels, en zo konden we enkele keren een aantal gieren spotten. De verrekijkers die onze gids had meegebracht kwamen daarbij goed van pas. De koeien die lagen te luieren in de grasvelden langs het pad lieten zich gemakkelijker opmerken.

Waar er koeien zijn, zijn er meestal ook mensen en toch was ik verbaasd wanneer we plots een stenen kerkje tegen kwamen.

Na wat een paar uur bleek te zijn, maar aanvoelde als slechts een half uurtje, bereikten we een taverne. Daar proefden we van allerlei lokale cakes als voorgerechtje bij een frisse drank, alvorens we met de shuttle terugkeerde naar eht Matreier Tauernhaus voor de lunch.
 

Lunch in het Matreier Tauernhaus

Ik koos voor een typisch Oostenrijkse lunch: dumplings! Nu zal je dumplings waarschijnlijk wel associëren met Azië, maar zo'n soort dumplings zijn het niet. In Oostenrijk maken ze stevige ballen die ze dan “dumplen”. Ik had er eentje met kaas en eentje met spinazie. Die met spinazie vond ik best lekker, maar die met kaas was me toch net iets te vettig. Maar hey, af en toe moet je eens wat proberen da tje nog niet kent!
 

Bezoek de Schaukäserei

Na de lunch was het tijd om voor ons avondeten te zorgen.

Wacht, wat?

Yup, we zouden een net geopende kaasmakerij bezoeken en daar kaas halen die we later zouden verwerken in ons avondgerecht. Of beter: die we door een fantastische kok in onze avondmaaltijd zouden laten verwerken.

De Schaukäserie was in het verleden reeds een kaasfabriek tot ze gesloten werd in 1937. Wanneer dat gebeurde, ging het gebouw naar een bank op voorwaarde dat indien de regio ooit weer een kaasmakerij wilde oprichten, dat gebouw ter beschikking gesteld zou worden. En dat is precies wat er gebeurde. In 2014 besloot een lokale vereniging weer een kaasmakerij op te starten en nu na renovatiewerken heeft het gebouw haar oorspronkelijke functie terug gekregen.

De Schaukäserei gaat tussen mei en september zo'n 300.000 liter melk verwerken tot verschillende soorten kazen (yummmmm, kaas…). Die verkopen ze rechtstreeks vanuit de kaasfabriek, maar ook via een lokale markhal en aan restaurants.

Kaasmaker Mathias focust op het creëren van kazen van hoge kwaliteit en draagt trots de titel van Molkereimeister of melkereimeester. Het is de hoogst mogelijke titel voor een kaasmaker en eentje die slechts sinds 2013 weer behaald kan worden door het gerelateerde leerprogramma te volgen.

Al de melk die de kaasmaker gebruikt, koopt hij van lokale boeren. Hij betaalt daarvoor een vaste melkprijs die hoger ligt dan wat concurrenten bieden. Ook voordelig voor de boeren is dat zij evenals de kaasmakerij zelf deel uitmaken van de lokale vereniging waar ik over sprak en dus mee in de pap te brokken hebben.

Dat lokale aspect komt niet alleen naar voren in het product dat verkocht wordt. Het is een essentieel deel van de identiteit van de Schaukäserei. De foto's op de website van de kaasmakerij zijn genomen door een Oost-Tiroolse fotografe en het logo werd ontworpen door een lokale artiest.

Een andere plek die lokale producten, kunstenaars en ecologie hoog in het vaandel draagt, is het hotel waar we de beste maaltijd van de reis zouden eten. Daarover meer later.
 

Praktische informatie

Het Hohe Tauern Nationaal Park is het hele jaar open en gratis toegankelijk. Van juli tot september kan je een wandeltour boeken met een ranger van midden december tot pasen nemen de rangers je mee op een sneeuwschoenwandeling. Het is ook perfect mogelijk het park op je eentje te bezoeken.

Het Matreier Tauernhaus ligt op Tauer 22, Matrei in Osttirol. Het heeft een taverne maar is ook een hotel. can Prijzen kan je hier bekijken.

De Schaukäserei ligt om de hoek van het Matreier Tauernhaus.
 

Kookdemonstratie, diner en slapen bij Hotel Outside

We brachten de avond door in het Hotel Outside in Matrei in Osttirol, waar we een snelle les kregen in raviolimaken van de chef die ons later een heerlijke meergangenmenu zou bereiden. In mijn post over onze slaapplekken in Oostenrijk lees je alles over de demonstratie, ons diner en onze overnachting.

Je ook laten verwennen bij Hotel Outside? Bekijk hier meer reviews, prijzen en beschikbaarheid.
 

Dag 3: Heiligenblut

Onze volgende bestemming was Heiligenblut am Grossglockner in de regio Karinthië. We gebruikten dit dorpje als basis voor onze hike over het Aple-Adria-Trail in het Grossglockner Nationaal Park.
 

Het Alpe-Adria-Pad

Het complete Alpe-Adria-Trail is maar liefst 750 km long en loopt door Oostenrijk, Italië en Slovenië. Wij bewandelden enkel het eerste deel, met als startpunt de Kaiser-Fr nz-Josefs-Höhe.

Voor iemand met hoogtevrees, zoals ik, is het begin van de trail het zwaarst. Je daalt af langs stenen trappen die langs de bergwand lopen. Ik hield zoveel mogelijk mijn blik op mijn voeten gericht om de afgrond te negeren. Maar soms keek ik op, want rechts van ons lagen zowel de Grossglockner, de hoogste berg in Oostenrijk (3798), en de Pasterzengletscher, de grootste gletsjer in de oostenlijke Alpen.

Een leeg pad achterlatend tussen de bergen, getuigt de Pasterze stil maar overduidelijk van de klimaatopwarming. Momenteel trekt hij jaarlijks zo'n 10 meter terug en sinds het begin van de metingen in 1851 is hij al met de helft van zijn volume gekrompen, tot een lengte van 8,5 kilometer.

Hoe confronterend en triest ook, wij werden vooral vervuld van de schoonheid van de plek. Staand onderaan de trap, mijn knillen no natrillend van de angst, voelde ik me dankbaar. De Grossglockner en haar omgeving zijn een ware herinnering van hoe groot de wereld is en hoe veel ik er nog van kan ontdekken.

Maar eerst moesten mijn kleine mensenbenen me verder langs het pad dragen en dat deden ze dan ook.

Met de gletsjer achter ons wandelden we naar de Sandersee, waar we stopten voor een snelle snack. Ondertussen speelden een groep schoolkinderen in het turquioiseblauwe water van het meer. Ze waren de enige andere mensen die we op onze hike tegen kwamen. We spotten wel ook een aantal marmotten, koeien en een paar ibexen. Oh, en dan was er nog die helderwitte stier die ons de weg versperde en waar we dan maar wijselijk omheen liepen.

Nog een leuk weetje: wanneer de zomer eraan komt, brengen de boeren hun koeien van de vallei naar hoog in de bergen om ze daar tot ongeveer eind september te laten grazen. Daarna brengen ze ze weer naar de vallei voor de winter tijdens een event dat de Almabtrieb of “almaftrede” heet. De koeien dragen dan een prachtige hoofdtooi en stappen zo een dag lang, als in een parade, naar de boerderij in de vallei. Bij hun aankomst wordt er feest gevierd.

We klommen een heuvel op en af, enkel om ons de adem meteen weer te laten ontnemen door de Margeritzenzee. Hikend door bosachtig gebied, kwamen we langs een zomerverblijf van waar de rest van de wandeling bergafwaarts ging, langs de Leiterfalls waterval de Möllvallei in. Daar namen we een korte pauze in de Bricciuskapel. De dikke muren stonden ons toe even wat af te koelen alvorens we begonnen aan het laatste stuk richting de Briccius Sennerei Sattelalm waar we gingen lunchen.

Na de lunch wandelden we nog zo'n half uur naar de ontmoetingsplek waar een shuttle ons oppikte en weer naar Heiligenblut bracht.

Praktische informatie
Het startpunt van het Alpe-Adria-Trail, de Kaiser-Franz-Josefs-Höhe, kan gevonden worden aan de Grossglockner Hochalpenstrasse 1210 in Heiligenblut.

Zorg ervoor dat je de juiste kledij voor de trek aan hebt!
 

Bezoek Heiligenblut's pelgrimskerk

Eens terug in Heiligenblut, bezochten we de Wallfahrtskirche Heiligenblut. Deze Kerk van Sint Vincent is een pelgrimskerk die handig naast ons hotel en het restaurant waar we later die avond zouden eten lag. Niet dat iets ooit ver is in dit dorpje met maar 1000 inwoners.

Maar terug naar de kerk. De Sint Vincentskerk is een van Oostenrijk's bekendste kerken. Ze is genoemd naar de patroonheilige Vincent van Saragossa en bevat het lichaam van de Heilige Briccius, wiens kapel we eerder op de dag zagen. Waar de kerk echter het meest bekend om is, zijn de paar druppeltjes bloed van Christus die er zouden liggen.

De legende gaat dat de Deense prins Briccius om het leven kwam door een lawine in de Möllvallei, op de plek waar zijn kapel nu staat. Hij zou enkele druppeltjes bloed van Christus bij zich hebben gedragen in een klein flesje. Dat flesje werd opgeslagen in de lokale kerk, die de naam Heiligenblut of “Heilig Bloed” kreeg.

Ook interessant is het metalen boek waarin de namen staan van mensen die in de bergen in de omgeving het leven lieten.
 

Slaap in Lodge Grossglockner

Alvorens onze vermoeide benen te laten rusten op het bed in Lodge Grossglockner, genoten we van een driegangenmenu op het terras van Kirchenwirt. Van daar hadden we een mooi zicht op de vallei.

Ook overnachten onder de kerktoren? Bekijk hier meer reviews, prijzen en beschikbaarheid voor Lodge Grossglockner.
 

Dag 4: Millstätter See

Onze volgende stop was Millstätter See, een meer in Karinthië omringd door bossen en statige huizen waarin ooit de adel haar zomervertrekken had. We ontmoetten er Michaela van het lokale toerismebureau voor een boottochtje op het meer.
 

Boottochtje op het meer

Wanneer je Oostenrijk in de zomer bezoekt, kan je niet heen om haar talrijke meren en Millstätter See is een schoonheid. Bezoekers kunnen er een peddel- of motorbootje huren om wat tijd door te brengen op het meer. Het toerismebureau biedt ook een pakket aan waarbij je een bootje huurt en er een picknickmand voor twee bij krijgt. Van de picknick kan je genieten in het bootje of aan een van de vele picknickplekken langs de oever.
 

Lunch met een uitzicht

Van het meer reden we weer even de bergen in naar het Sternenbalkong (“Sterrenbalkon”). Dat is een uitzichtsplatform dat lichtjes over de bergwand uitsteekt en een mooi zicht biedt op Millstätter See.

Ook mooi is het zicht van op het terras van de vlakbij gelegen tavernen. Wij lunchten daar en kregen een grote plank voorgeschoteld met allerlei vleesjes, kaasjes en ander lekkers. Het is een gerecht dat vaak voorkomt in Oostenrijk en dat even simpel als smakelijk is – zeker bij warm weer.

Onze lunch rondden we af met een portie Kaiserschmarrn om te delen. Lekker!
 

Bezoek het Granatium

Na de lunch, reden we naar het Granatium, een museum gewijd aan de steensoort granatium die in de regio te vinden is. De steen werd vroeger vaak gebruikt om juwelen mee te maken maar raakte toen wat in de vergetelheid. Nu is er hernieuwde aandacht voor en wordt hij weer populair.

Granatium
Klammweg 10
Radenthein
 

Dineren en slapen bij Hotel See-Villa

Na een verfrissende douchen, genoten we van een driegangenmenu op het terras van Hotel See-Villa alvorens er ook de nacht door te brengen.

Ook lekker slapen bij Hotel See-Villa?Bekijk hier meer reviews, prijzen en beschikbaarheid.
 

Dag 5: Naturpark Sölktäler

Op de vijfde dag van onze rondreis reden we van Karinthië naar Naturpark Sölktäler in de Schladming-Dachstein regio.
 

Bezoek Schloss Grosssölk

Onze eerste halte was Schloss Grosssölk, een 14e-eeuws kasteel waarin je nu naar een permanente tentoonstelling kan rond het leven in de regio 200 jaar geleden. We zagen er ook een tijdelijke tentoonstelling rond wolven en proefden de lokale kaas in de Sölker Jezuïetentuin. Die staat vol kruiden, vergeten groenten en bloemen.

Schloss Grosssölk
Grosssölk 55
Grosssölk
 

Lunch in de Erzhertog Johan Hütte

Van het Schloss reden we even naar de Sölkpass om een kijkje te nemen aan waar de volgende dag – of moet ik zeggen nacht? – onze zonsopganghike zou starten. We zouden naar de top van de berg klimmen en bij het zicht van de route, gingen mijn knieën al knikken. Ik trachtte de angst van me af te schudden en me te concentreren op onze volgende activiteit: lunch!

We lunchten op het ruime terras van de Erzhertog Johan Hütte, aan lange picknicktafels onder grote parasols.

Erzhertog Johan Hütte
Kals am Grossglockner
 

Hiken op de Mahdfeldalm

Een koffie namen we niet in de Hütte. Daarvoor wandelden we vijf minuutjes verder naar een hutje aan het begin van onze hike op de Mahdfeldalm. De typische berghut was niet aangesloten op het elektriciteitsnet en de gastvrouw bereidde kopje per kopje boven het gasvuur. Zittend achter onze mok in de namiddagzon, begon iedereen een beetje weg te zakken.

Maar we hadden nog een hele wandeling voor de boeg. Gelukkig is het landschap in de Oostenrijkse bergen zo mooi dat het je steeds weer motiveert om door te gaan. Na een steile wandeling naar boven, bereikten we het hoogste punt van onze hike: de hut van een boer.

Wat leuk is aan de berghutten in Oostenrijk, is dat er buiten vaak een uitgeholde boomstam ligt waar dan koel bergwater doorheen stroomt en drankjes in staan. Ja, drankjes! Wandelaars betalen de boer voor een drankje of steken, wanneer hij niet thuis is, de centjes in een bus bij de deur. Handig, want zo hoef je geen liters water mee te sleuren als je op voorhand weet dat je langs zo'n hut komt.

Het is een systeem dat werkt gebaseerd op het eergevoel en in de bergen lijkt dat prima te lukken.

Nog maar net aan onze afdaling begonnen, kwamen we een gammele jeep tegen. Het bleek de eigenaar te zijn van de hut waar we koffie dronken en tevens de zoon van de buur. Hij stopte even voor een babbel, maar jammer genoeg viel daardoor zijn jeep stil.

Volkhard, iemand van het lokale toerismebureau die ons begeleidde, besloot achter te blijven om de man te helpen. Gelukkige duurde het niet erg lang tot hij ons weer inhaalde en kon vertellen dat de jeep weer werkte.

Hoe meer we vorderden in onze afdaling, hoe minder ik kon geloven dat die jeep dezelfde weg als wij had genomen. Wat boven nog een aardeweg was, veranderde geleidelijk in een pad bestaande uit puntige, dikke rotsblokken. Wij klauterden er gemakkelijk over, maar een wagen? Indrukwekkend dat die man daar voorbij gereden was!
 

Dineren en slapen in de Kaltenbachalm

Na onze wandeling, was het tijd om naar onze rustplaats te trekken. De Kaltenbachalm is een typische Oostenrijkse hut waar boeren tijdens de zomermaanden even intrekken om er reizigers te verwelkomen. Meer daarover in mijn volgende post.

Nu is het tijd voor de grootste uitdaging van deze reis.
 

Dag 6: zonsopganghike en Altausseer See

Na slechts drie uren slaap (voor de anderen – ik deed geen oog toe) boven de koeienstal, vertelde Volkhard's alarm ons dat het tijd was om op te staan. We namen enkel mee wat we nodig hadden, stapten in de wagen en reden in het pikkedonker de korte afstand naar de start van onze hike.

Ons doel? De zonsopgang bewonderen van op de top van de Hornfeldspitz op 2277 meter hoogte. Het zou een klim van iets minder dan twee uur worden over een smal, rotsachtig pad gelegen langs de ruggengraat van de berg.

Het ging tamelijk goed tot ongeveer halverwege de berg, waar de wind erg sterk werd. Het gevoel dat ik mijn evenwicht zou kunnen verliezen, verhoogde mijn schrik. Ik stopte niet om van het uitzicht om me heen te genieten. Ik nam geen foto's. Ik wilde gewoon zo snel mogelijk boven geraken.

Met de top reeds in zicht, verloor ik even de moed. Ik hurkte neer uit angst. Dat laatste stuk zag er echt eng uit. Op dat moment greep Volkhard, die ons naar boven leidden en net voor mij liep, mijn hand en versnelde hij het tempo. Naar mijn gevoel liepen we haast naar boven.

De top. Ik had het gehaald.

De wind stond sterk, de grond aan de top helde steil naar beneden. Ik ging zitten op het hellend vlak en het was alsof mijn lichaam blokkeerde. Nat van het zweet – meer van de angst dan van de inspanning – slaagde ik er toch nog in mijn natte shirt om te ruilen voor een droog. Daarna kroop ik al bibberend onder het winddichte deken dat Volkhard hard meegebracht.

De zon zou zo opgaan en het enige waar ik aan kon denken was dat we ook weer beneden moesten geraken.

Ik nam een slokje van de warme thee die we hadden meegebracht en at een koekje (Hey, ik was nog steeds mezelf). Eindelijk vertraagde mijn hartslag en ik slaagde er niet in enkele tranen tegen te houden. Stress die mijn lichaam verliet in de vorm van een zoute vloeistof.

Een zonsopgang bekijken van op een iconische plein was een van de items op mijn bucket list en ik was blij dat ik de klim gemaakt had. Ik was blij dat ik niet had opgegeven en de top had bereikt.

Maar weet je wat?

Ik moet toegeven dat ik het niet zo erg vond toen de hemel zich vulde met wolken en de zonsopgang bedekte. Het betekende dat ik niet helemaal op de top hoefde te gaan staan om hem te aanschouwen en nog heel even kon blijven zitten.

Toen de anderen hun spullen weer bij elkaar raapten, besefte ik dat het moment daar was. We zouden weer afdalen. Volkhard pakte mijn hand en leidde me langs het eerste enge stuk. Toen ik wat meer op mijn gemak was, liet ik los en plots was het daar: een gevoel van overwinning.

Ik was echt een berg opgetrokken.

Een gewicht viel van mijn schouders en ik durfde eindelijk even stilstaan om foto's te nemen. Ik weet dat ik een boel prachtige beelden had kunnen maken als ik niet zo bang was geweest van de hoogte, maar wat ik van die beklimming overhoud, is zoveel meer waard dan een digitale herinnering.

Terwijl ik dit schrijf, worden mijn ogen weer vochtig. Het toont aan wat een impact deze hike op mij heeft gehad. En hoewel ik het al over Volkhard had, moet ik ook mijn medereizigers bedanken voor hun steun tijdens deze hike en de verschillende andere keren op deze reis dat ik met mijn hoogtevrees geconfronteerd werd. Het zijn stuk voor stuk ervaringen die ik nooit zal vergeten en die me sterker hebben gemaakt.

Al dat persoonlijk gedoe terzijde, kan ik zeggen dat de klim op zich fysiek niet zo zwaar was. Als je fysiek enigszins in vorm bent, geraak je zeker boven en weer beneden.
 

Lunch bij het meer aan de Kohlröserhütte

Na het ontbijt en een lekkere kop thee in de Kaltenbachalm, verlieten we het Naturpark Sölktäler om naar Ausseerland te rijden. Daar ontmoetten we de voormalige burgemeeste van Bad Aussee, een vriendelijke man die ons trots vertelde over zijn streek – en de traditionele lederhosen outfit die hij aanhad.

We praatten tijdens de lunch in de Kohlröserhütte, een groot nieuw restaurant aan de oever van de Ödensee met een prachtig zicht op het meer. Daar kozen we allemaal voor de vis, die we er nadien ongetwijfeld onsuccesvol weer probeerden af te werken met een wandeling rond het meer.

Hoewel de lucht grijs was die dag, waren we allemaal gefascineerd door de weerspiegelingen die de omgeving om het meer creëerden. Dit was een prachtige plek en we brachten zeker evenveel tijd door met foto's nemen als we nodig hadden om het meer rond te wandelen.

Kohlröserlhütte
Ödensee 144,
Bad Aussee

Bezoek een zoutmijn

We hadden ook nog een wandeling rond de Altausseer See en een boottochtje op de planning staan, maar die gingen door het wisselvallige weer niet door. Ons alternatief was een bezoek aan Faszination Salzwelten, een voormalige zoutmijn waarin rondleidingen gegeven worden.

De zoutmijn was vroege reen belangrijke economische speler in de streek, maar ze is vandaag vooral bekend omwille van de kunstwerken die de Nazi's er verstopten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Die gebeurtenis kreeg zelfs een plek in de film “The Monuments Men”.

Altaussee Salzwelten
Lichtersberg
 

Dineren en slapen bij het Mondi-Holiday Seeblickhotel Grundlsee

Onze rustplaats voor die nacht was het Mondi-Holiday Seeblickhotel in Grundlsee, waar we ook dineerden.

Ook verblijven in het Mondi Seeblickhotel? Bekijk hier meer reviews, prijzen en beschikbaarheid.
 

Dag 7: van Ausseerland naar Salzburg

De volgende dag startten we met een korte bootrit alvorens verder te trekken naar Salzburgerland.
 

Boottocht en hike rond de Toplitzsee en de Kammersee

De Drei Seen Tour is een tocht langs de Grundsee – waar we geslapen hadden – de Toplitzsee en de Kammersee. We parkeerden onze wagen nabij de Toplitzsee en stapten na een korte wandeling over in een houten boot of “Plätten” die ons naar de andere kant van het meer bracht; Van daar, was het slechts enkele minuten wandelen naar de Kammersee.

Wat een natuurpracht weer.

De Kammersee kan enkel bereikt worden zoals wij het deden – via de boot over de Toplitzsee – of na een hike van meerdere dagen die een afdaling langs erg steile bergwanden inhoudt. Ik ben blij dat we de boot namen.

Wie na de tocht een koffietje nodig heeft, kan even binnenstappen bij de taverne aan het vertrekpunt van de bootrit.
 

Bezoek de grootste ijsgrot ter wereld

Onze volgende stop zou een koude zijn. Eisriesenwelt is de grootste ijsgrot ter wereld en de route die ernaartoe leidt biedt fantastische vergezichten.

Maar eerst: lunch. We parkeerden een korte wandeling van het bezoekerscentrum op 1000 meter hoogte en wandelden dan zo'n 20 minuten bergopwaarts tot we de kabellift bereikten. Die namen we naar boven tot op 1575 meter waar het terras van het Dr. Friedrich-Oedl-Haus ons verwelkomde voor een hartige lunch. Nadien, was het nog zo'n 20 minuten wandelen tot we aan de ingang van de ijsgrot kwamen op een hoogte van 1641 meter.

Wie graag wandelt, kan de kabeltrein overslaan en helemaal naar boven hiken. Dat duurt zo'n uur-en-half volgende de brochure. Wij kozen voor de gemakkelijke weg.

Binnen in de grot mag je geen foto's nemen, dus deel ik hieronder enkele persfoto's om je een idee te geven van wat je kan verwachten. Al moet ik zeggen dat deze foto's nog geen recht doen aan hoe indrukwekkend de grot is.

De temperatuur in de grot ligt rond de 0°C en de route langs de verschillende kamers gaat maar liefst 700 treden naar omhoog en dan weer 700 treden naar beneden. Gelukkige doe je deze niet in een keer, maar houdt de gids regelmatig halt om wat uitleg te geven. Er zijn ook een aantal plattere stukken.

Wij waren ondertussen al wat gewoon, maar ik vind het wel belangrijk dat je dit op voorhand weet. Als je niet goed te been bent, is een bezoek aan de grot dus niet aan te raden.

Zijn die 700 treden geen probleem, dan is de Eisriesenwelt een must. Ik moet toegeven dat ik er geen hoge verwachtingen voor had en helemaal onder de indruk weer buiten kwam. Zo indrukwekkend was het.

Eisriesenwelt
Eishohlenstrasse 30,
Werfen

Een eerste wandeling door Salzburg

Eens weer buiten, warmden we onszelf aan het zonlicht terwijl we terugwandelden naar de wagen. We reden verder naar de laatste bestemming van onze reis: Salzburg. Eens aangekomen in het hotel, werden we opgewacht door lokale gids Sandor.

We waren nog maar enkele minuten de stad aan het verkennen en ik had mijn hart al verloren. Je weet hoe dat gaat. Soms kom je ergens aan en weet je gewoon dat het een plek is die je zal bevallen. Zo ging het voor mij met Salzburg en de prachtige uitzichten op de oude stad van aan de rivier en van op de Mönchsberg droegen daar zeker tot bij.

Er zijn verschillende paden die de Mönchsberg op leiden, maar je kan ook de Mönchsberglift nemen die je naar het Museum der Moderne en Restaurant M32 brengt. In slechts 30 seconden stijg je 60 meter.

De lift is het hele jaar door open, elke dag van de week. Ticketprijzen liggen tussen €2,3 voor een enkele rit voor een volwassene en €9,7 voor een retourticketje inclusief toegang tot het museum. Als je een Salzburg Card hebt, zijn zowel het gebruik van de lift als toegang tot het museum gratis.

Aan de overkant van de Mönchsberg ligt nog een heuvel: de Kapuzinerberg. Ook hier kan je heerlijk wandelen met zicht op de stad. Je vindt er ook een abdij, een kerk en wat lokaal wildleven. We hadden jammer genoeg geen tijd om de Kapuzinerberg te bezoeken, dus dat is zeker een van de plekken waar ik heen moet wanneer ik nog eens naar Salzburg terug kom.

Wat we wel deden, was de Augustiner Braustubl bezoeken. De Augustiner Braustubl beweert Oostenrijk's grootste biertaverne te zijn en heeft een eigen food hall waar je hartige snacks kan komen om samen met je biertje te verorberen. Of je brengt gewoon je eigen eten mee. Zolang je maar een biertje koopt, is het in orde. Zo leuk!

Er zijn twee grote drinkhallen in de Braustubl die samen zo'n 5.000 m² groot zijn. Eentje is donker en gevuld met zware houten meubels en een levendige sfeer. De andere is licht en zit op zondagen vol met families die hier komen picknicken. Die tweede hal is trouwens ook de oude stationshal. Echt! Ze hebben hem hier gewoon heropgebouwd toen het oude treinstation werd afgebroken om plek te maken voor het nieuwe.

Naast de hallen, is er ook een groot terras met maar liefst 1.400 zitplaatsen.

De Braustuble is het hele jaar door open, behalve op kerstdag en nieuwjaarsdag.
 

Praktische informatie
Wij kregen een ingekorte rondleiding omdat onze tijd die avond beperkt was, maar je kan gemakkelijk je eigen gids boeken wanneer je de stad bezoekt, of je aansluiten bij een groepsrondleiding. Deze tour, inclusief bezoek aan het Mozarthuis, wordt aangeraden.
 

Dineren bij Krimpelstätter

Van onze laatste avondmaaltijd genoten we bij Krimpelstätter. Ik bestelde een pannenkoekensoepje (mijn ontdekking van de reis), gevolgd door een gigantische salade en dan stond er plots ook nog Kaiserschmarrn op tafel.

Krimpelstätter
Müllner Hauptstraße 31,
Salzburg

 

Slaap bij Motel One Salzburg-Mirabell

Het Motel One Salzburg-Mirabell is een goede keuze voor een citytrip Salzburg. Het ligt bij de rivier in een rustige buurt op wandelafstand van de oude stad en de kamers gaan aan een redelijke prijs.

Ook centraal maar rustig overnachten in Salzburg? Bekijk hier meer reviews, prijzen en ebschikbaarheid voor Motel One Salzburg-Mirabell.
 

Dag 8: Salzburg te voet en met de fiets

Het was de laatste dag van onze Oostenrijkreis en ik denk dat we allemaal nog zoveel mogelijk van het land in ons wilden opnemen. We startten met een korte wandeling door de oude stad op weg naar een van Salzburg's bekendste bezienswaardigheden: Burcht Hohensalzburg.
 

Bezoek burcht Hohensalzburg

Uitkijkend over de stad vanaf de Festungsberg, kan je het fort van Salzburg gemakkelijk spotten. De eerste bouw startte in 1077, maar het fort onderging in de loop der eeuwen tal van uitbreidingen en veranderingen. Wat leuk is, is dat deze uitbreidingen duidelijk in beeld zijn gebracht op een video die in een van de kamers in de burcht afgespeeld wordt. Je kan er precies op zien welke delen wanneer werden toegevoegd.

Sommige kamers zijn rijkelijk gedecoreerd, terwijl anderen eerder dienst doen als tentoonstellingsruimte. De verschillende exposities vertellen over de geschiedenis van de stad en het vroegere leven in de burcht.

Maar mijn favoriete deel waren de kasteelmuren, van waar je een prachtig zicht had op de omgeving.

 

Praktische informatie
Om bij het fort te geraken, kan je de kabeltrein nemen aan het Festungsbahn Bergstation of naar boven hiken. Aan het fort vind je ook een informatiepunt, een restaurant, een taverne, toiletten en de steeds aanwezige souvenirwinkel.

Het Schloss Hohensalzburg is het hele jaar door open, maar de openingstijden variëren afhankelijk van de tijd van het jaar. Hetzelfde geldt voor de kabeltrein. Hier vind je alle informatie.

Er zijn verschillende ticketprijzen afhankelijk van welke delen van de burcht je wil bezoeken, gaande van €9,2 voor een volwassene tot €15,2 op het moment van schrijven. Wie een Salzburg Card heeft, kan het kasteel gratis bezoeken. Bekijk de Salzburg Card hier.
 

Een fietstocht

Na ons bezoek aan het fort, was het tijd om onze huurtfietsen op de pikken en de oude stad achter ons te laten. We zouden naar Schloss Hellbrun fietsen, bekend om de waterspelen, maar stopten eerst nog op enkele andere plekken.

Onze eerst stop: Schloss Leopoldskron. Dit kasteel is een van de buitenlocaties die gebruikt werden in de bekende film “The Sound of Music”. Het “speelde” de buitenkant van het huis van de Von Trapp-familie. Nu is het een hotel dat enkel toegankelijk is voor gasten, maar je kan het wel van ver bewonderen van aan de overkant van het Leopoldskron Weiher, de kasteelvijver. Als je je een beetje goed positioneert, heb je van daar niet alleen zicht op Schloss Leopoldskron, maar zie je ook de Festung Hohensalzburg.

Wist je trouwens dat het echte verhaal van de Von Trapp familie net iets anders is dan de film? Er bestaat een boek over.

En echte fans kunnen ook deelnemen aan deze hoog aangeprezen Sound of Music tour.
 

Lunch in de Greisslerei – het Gwandhaus

We fietsten verder tot we de Greisslerei aan het Gwandhaus bereikten. Dit was waarschijnlijk de meest idyllische lunchplek van onze reis. De Greisslerei maakte deel uit van het Gwandhaus, een gebouw behorende tot het bekende Oostenrijkse kledingmerk Gössl, en serveerde lokale producten.

Ik schrijf “serveerde”, want de Greisslerei is ondertussen verhuist naar een locatie in de stad. Gelukkig, is er reeds een nieuw restaurant in het Gwandhaus geopened en kan je dus nog steeds van wat lekkers genieten op het ruime terras of in de tuin.

Gwandhaus
Morzger Str. 31,
Salzburg
 

Traditionele kleding bij Gössl

Na het eten namen we de lift naar boven, naar de Gössl-kledingwinkel. Dit is de plek waar traditionele Oostenrijkse kleding van de hoogste kwaliteit wordt gemaakt. Ja, hier kan je lederhosen en dirndls kopen, maar hoed je voor het prijskaartje!

Dat prijskaartje wordt wel begrijpelijk wanneer je een blik werpt in het atelier waar alle stukken met de hand gemaakt worden en aangepast aan de wensen van elke individuele klant. Daarnaast komt nog het feit dat veel mannen een lederhosen kopen die een leven lang moet meegaan – en dan proberen niet teveel te verdikken.

Wat me opviel in Oostenrijk, is dat de traditionele kledij niet alleen gedragen wordt bij speciale gelegenheden. In de stad zag je ze niet, maar in de kleinere dorpen was er altijd wel iemand in een dirndl of lederhosen dagdagelijkse dingen aan het doen.

Ik kijk er enorm naar uit ook zo'n dirndl te passen wanneer ik in september naar Zillertal trek.
 

Schloss Hellbrun

Nadat we het vakmanschap van Gössl bewonderd hadden, fietsten we verder naar onze laatste stop van de dag: Schloss Hellbrun. Dit is echt een plek om te bezoeken in de zomer.

Schloss Hellbrun is een plezierslot waar nooit iemand echt gewoond heeft. Het kasteel en haar gronden werden louter gebruikt voor de jacht en het maken van – inderdaad – plezier.

Een deel van die gronden wordt in beslag genomen door de waterspelen. Dit zijn spelletjes en bewegende beelden die je natsproeien wanneer je het het minst verwacht. Wat hen echt speciaal maakt, is dat ze nog precies zo werken als in de 17e eeuw, toen ze bedacht werken. Ze maken enkel gebruik van waterkracht. Er komt geen elektriciteit aan te pas.

In het Schloss zelf krijg je een indruk van hoe de mensen in die tijd in de regio leefden en wat er allemaal plaats vond op de kasteelgronden.
 

Praktische informatie
Schloss Hellbrun is dagelijks open van april tot en met oktober, waarbij de openingstijden afhankelijk zijn van de tijd van het jaar. Een toegangsticket voor een volwassene kost op het moment van schrijven €12,5 en geeft ook toegang tot de waterspelen. Update-to-date informatie vind je hier.

Het Schloss kan individueel bezocht worden, maar om de waterspelen te zien, moet je deelnemen aan een rondleiding. Iemand van het personeel moet alle spelen immers in gang zetten.

Wij fietsten naar Schloss Hellbrun vanuit het oude centrum van Salzburg. Er is ook een parking voor wie met de wagen komt, of je kan gezellig een boot nemen vanuit de Oude Stad. Deze boottocht wordt aangeraden.
 

Vlieg naar huis

Dat was het dan. We brachten onze fietsen terug, haalden onze bagage op in het hotel en trokken naar de luchthaven. Onze #Austriantime reis was tot een einde gekomen en ik besloot dat ik Salzburg snel weer zou bezoeken.

Het was een fantastische reis en ik hoop dat onze route je helpt bij het plannen van je eigen rondreis door Oostenrijk.
 

Praktische informatie om naar Oostenrijk te reizen

Omdat ik eerst twee dagen in Wenen doorbracht, vloog ik van Brussel naar Wenen en nam daar de trein naar Innsbruck om me bij de anderen te voegen. Om weer naar huis te gaan, vlogen we van Salzburg rechtstreeks naar Brussel. Het is mogelijk naar Innsbruck te vliegen, maar vanuit Brussel moet je dan wel ergens overstappen.

Moet je je vlucht nog boeken? Kijk dan op Skyscanner voor een goed overzicht aan opties en prijzen.

Onze huurwagen kwam van Sixt, een bedrijf waar ik in het verleden ook zelf al wagens bij huurde. Om de prijzen van verschillende huurwagenbedrijven te vergelijken kijk je best op Rentalcars.com. Die site geeft je altijd de beste deal.
 

Vergeet je reisverzekering niet

Verwacht het beste, maar bereid je voor op het ergste. Reisverzekering dekt je in het geval je reis (deels) geannuleerd wordt, je ziek wordt, of gewond raakt. Ik zorg ervoor dat ik altijd gedekt ben wanneer ik op reis vertrek.

Nog geen reisverzekering? Dan raad ik SafetyWing aan. Ze bieden superflexibele opties en je kan bij hen zelfs een reisverzekering nemen wanneer je al op reis bent.
 

PIN VOOR LATER

 

Ik trok naar Oostenrijk op uitnodiging van het Oostenrijkse bureau van toerisme. Zoals altijd wanneer ik zulke samenwerkingen aanga, stond het me vrij te schrijven waarover ik wilde, hoe ik dat wilde.