Girona: een wandeling door deze Spaanse stad

Een geüpdate versie van deze post is beschikbaar in het Engels > Klik op het Engels vlaggetje bovenaan rechts op de site.

Ik has al meermaals positieve dingen gelezen over Girona in Spanje op andere reisblogs, dus toen ik deze zomer in de buurt was, kon een bezoekje niet uitblijven. Girona ligt slechts op een half uurtje rijden van Figueres, waar we het Dalí museum bezochten.

Girona, stad met een charmant oud centrum

We deden er even een parkeerplek te vinden. Hoewel er tal van parkeerplaatsen zijn rond het oude centrum, stond alles vol. Populair stadje!

Na wat zoeken konden we ons ijzeren ros dan toch achterlaten en trokken we te voet het historische gedeelte van Girona in.

We spotten haast meteen deze twee mannen. Ze waren algen en ander groen spul uit de Onyar-rivier aan het verwijderen. Best wel een werkje!

We liepen verder richting het toerismebureau op de Rambla de la Llibertat, een voetgangersstraat, waar we een plannetje bemachtigden dat ons later goed van pas zou komen. Girona's oude centrum bestaat immers uit een wirwar van gezellige straatjes en steegjes.

De meeste van deze steegjes vind je in het Joods Kwartier, trouwens een van de best bewaarde Joodse buurten ter wereld.

De eerste bezienswaardigheid die we tegenkwamen was de kathedraal, een mooi maar erg moeilijk te fotograferen bouwwerk gezien het volledig omringd ligt door andere gebouwen.

De kathedraal van Girona werd gebouwd tussen de 12e en de 18e eeuw. Het schip van deze kathedraal is het tweede grootste ter wereld, na dat van de St. Pietersbasiliek.

Het is niet dat ik de tuinen niet wilde bezoek, maar ik had nog een andere reden om in die richting te trekken. Via de tuinen kan je de oude stadsomwalling op om zo grotendeels rond oud Girona ta wandelen.

Die hoogtevrees

De omwallingen boden geweldige vergezichten, maar ik moet toegeven dat ik me hier toch wat onwennig voelde. Ik had men hoogtevrees dan wel in de ogen gekeken in Québec, overwonnen was hij nog niet.

Ik liep samen met Siemen de hele omwalling rond, maar de meeste foto's hieronder zijn wel door hem genomen. Zo hoog wandelen en in de verte kijken was een dan, over de rand gaan hangen voor een foto was nog iets heel anders.

Op een bepaald moment kwamen we langs een torentje waarin je naar boven kon klimmen om zo op een nog hoger platform te geraken. Omdat ik me voorgenomen had nooit meer zomaar toe te geven aan mijn hoogtevrees, startte ik vol goede moed aan de klim naar boven. Mijn lichaam was het echter niet met me eens. Plots werd ik enorm draaierig en misselijk. Ik had niet alleen plots schrik, ik voelde me ook echt onwel.

Die toren beklom ik niet, maar ik heb het dan toch geprobeerd.

Gelukkig volgde er al gauw een grappig moment, want toen ik weer beneden stond, hoorde ik een vrouw in het Nederlands tegen haar man zeggen: “Zie, dat meisje durft ook niet naar boven.”. Ze reageerde verbaasd toen ik, ook in het Nederlands, antwoordde dat ik inderdaad niet durfde.

Wat is de kans dat je net op zo'n moment op een andere Vlaming met hoogtevrees stoot?

Ik ben Siemen erg dankbaar dat hij me hielp met foto's nemen. Het resultaat mag er best zijn en ik kon dan ook moeilijk kiezen. Vandaar: veel te veel foto's met zicht op Girona.

Ben je er nog? Super! Ik hoop dat je evenzeer van het uitzicht genoten hebt als is.

Terug op de begane grond gingen we op zoek naar paella en na een heerlijke late lunch eindigden we ons blizbezoek aan Girona met een wandeling langs het water en deze kleurrijke appartementsgebouwen.